मराठी मुख्य सूची|मराठी साहित्य|गाणी व कविता|बहिणाबाई चौधरी| हिवायाचं थंड वारं बोरी प... बहिणाबाई चौधरी आशी कशी येळी व माये, आशी ... बरा संसार संसार जसा तावा... देवा, घरोट घरोट तुझ्या म... बापाजीच्या हायलींत येती ... बिना कपाशीनं उले त्याले ... आखजीचा आखजीचा मोलाचा सन ... मच्छाई यो शंकासूर मारुनी ... नाम जपता जपता 'जे जे राम... घरीं दाटला धुक्कय कसा हा... धरत्रीच्या कुशीमधीं बीय... दारीं उभे भोये जीव घरीं ... माझ्या लालू बैलाय्ची जोड... तठे बसला गोसाई धुनी पेटय... गुढीपाडव्याचा सन आतां उभ... नको लागूं जीवा , सदा मतल... जयराम बुवाचा मान उचलला हारा हारखलं मन भार... आतां लागे मार्गेसर आली क... लपे करमाची रेखा माझ्या क... अरे कानोड कानोड सदा रुसत... हिवायाचं थंड वारं बोरी प... मन वढाय वढाय उभ्या पीकां... मानूस मानूस मतलबी रे मान... येहेरींत दोन मोटा दोन्ही... आला पह्यला पाऊस शिपडली भ... पेरनी पेरनी आले पावसाचे ... पिलोक पिलोक आल्या पिलोका... केला पीकाचा रे सांठा जपी... आला आला शेतकर्या पोयाचा... उपननी उपननी आतां घ्या रे... वाटच्या वाटसरा , वाट बिक... माझं इठ्ठल मंदीर अवघ्याच... खटल्याच्या घरामधीं... भाऊ वाचे पोथी येऊं दे रे... खोकली माय - हिवायाचं थंड वारं बोरी प... बहिणाबाईंची गाणी बहिणाबाई अशिक्षीत असूनही त्यांच्या गाण्यांतून जीवनातील अनमोल तत्वज्ञान समजते Bahinabai has specifically acknowledged Tukaram as her Guru and that he initiated her has been clearly expressed in all her Abhangas. Tags : bahinabai chaudharisongsopandevगाणीबहिणाबाई चौधरीसोपानदेव खोकली माय Translation - भाषांतर हिवायाचं थंड वारं बोरी पिकल्या रानांत आली जयगावामधीं आली खोकल्याची सात रस्त्यांवर वावरांत लोक खोकल्यांत येडे घरोघरीं खोकलंनं जसे वाजती चौघडे अरे, घेतले औसदं नही राहे कुठें बाकी तरी जायेना खोकला सर्वे वैद्य गेले थकी सर्वे वैद्य गेले थकी आतां जावा कुठें तरी? करे मनांत इचार कोनी गांवाचा कैवारी अरे, गांवाचा कैवारी होता मोठा हिकमती मेहेरूनच्या रस्त्यानं जात व्हता कुठे शेतीं "कसा आला रे खोकला म्हने आवंदाच्या सालीं" गांवच्याच शिववर कोन्ही म्हातारी भेटली तशी म्हातारी बोलली "कांहीं धर्म वाढ बापा इडापीडा या गांवाची व्हई जाईन रे सपा" तव्हां गांवचा कैवारी काय बोले म्हातारीले "माझ्या गांवचा खोकला सर्वा दान केला तुले." ऐकीसनी म्हतारी बी तव्हां पडे भरमांत म्हने 'घेनंच पडीन दान आलं जें कर्मात !' मंग घेतला खोकला सर्व गांव झाडीसनी आन् बसे खोकलत सदा गया खल्ळीसनी गेला गेला सर्व निंघी गांवामधला खोकला अशा खोकल्याचा वांटा म्हतारीनं उचलला खोकला निंघीजायासाठीं ध्रती म्हतारीचे पाय हात जोडती रे लोक खोक्ली माय खोक्ली माय मेहेरूनच्या वाटेनं जरा वयव रे पाय तुले दिशीन रस्त्याले तठे आतां खोक्ली माय N/A References : N/A Last Updated : August 19, 2012 Comments | अभिप्राय Comments written here will be public after appropriate moderation. Like us on Facebook to send us a private message. TOP