यत्र यत्र मनो देही धारयेत्सकलं धिया ।
स्नेहाद् द्वेषाद् भयाद् वापि याति तत्तत्स्वरूपताम् ॥२२॥
काया वाचा आणि मन । पुरुषें एकाग्र करून ।
जे जे वस्तूचें करी ध्यान । तद्रूप जाण तो तो होय ॥३६॥
स्नेहें द्वेषें अथवा भयें । दृढ ध्यान जेणें होये ।
तेणेंचि तद्रूपता लाहे । उभवूनि बाहे सांगतू ॥३७॥
देह गेलिया तद्रूपता । होईल हें वचन वृथा ।
येणेंचि देहें येथ असतां । तद्रूपता पाविजे ॥३८॥