रेखा नुल्लंघिती कर्माची । प्राज्ञ तेचि निजमाया ॥६१॥
ओंकार मायेपासाव सर्व । ब्रह्मा विष्णु महादेव ॥
ऋषी आणि गणगंधर्व । प्रिय सदैव मायेचे ॥६२॥
महामाया सर्व साक्षिणी । सायुज्यता पीठनिवासिनी ॥
अवस्थात्रयातें देखणी । कर्माचरणी ते रिघे ॥६३॥
तुर्या उन्मनीते लाहे । तेव्हां कर्म सांग होये ॥
या कर्माचें फळ काये । मुख्य पाय सदगुरुचे ॥६४॥
सदगुरुचरणीं परमामृत । जें अमरातें करी तृप्त ॥
तेथें मानवभूतजात । कैसेनि अतृप्त राहती ॥६५॥
यालागीं सदगुरुसेवन । पूजाअर्चनादि वंदन ॥
श्रद्धायुक्त करोनि मन । उपदेश पूर्ण परिसावा ॥६६॥
कर्मी कर्माची कडसणी । कर्मे होती राजधानी ॥
एक बैसले भोजनीं । समाधानी आंचवले ॥६७॥
एकीं विडे घेतले त्वरित । स्वकार्यासी चंचल होत ॥
आंपुले धुंडिती निजहित । कर्मपंथ वळंधिले ॥६८॥
धरोनि षट्कर्मी ऐक्यता । सत्त्वर रिघाले भक्तिपंथा ॥
कर्मवंचकु अधः पाता । जाता वेळ न लगेची ॥६९॥
एकचि कर्म झाले त्रिविध । जाणत्या पुरुषा त्रिविध शुद्ध ॥
नसतां अर्थार्थ संबंध । चैतन्य विविध वर्ण झाला ॥७०॥