नारद उवाच -
एवं वृत्तः शतघृतिर्हिरण्यकशिपोरथ ॥
प्रादात्ततपसा प्रीतो वरांस्तस्य सुदुलभान् ॥१॥
ब्रह्मोवाच -
तातेमे दुर्लभाः पुसां यान्वृणीषे वरान्मम ॥
तथापि वितराम्यङ्ग वरान्यदपि दुर्लभान् ॥२॥
ततो जगाम भगवानमोघानुग्रहो विभुः ॥
पूजितोऽसुरवर्येण स्तूयमानः प्रजेश्वरैः ॥३॥
एवं लब्धवरो दैत्यो बिभ्रद्धेममयं वपुः ॥
भगवत्यकरोदद्वेपं भ्रातुर्वधमनुस्मरन् ॥४॥
स विजित्य दिशः सर्वा लोकांश्च त्रीन्महासुरः ॥
देवासुरमनुष्येन्द्रान्गन्धर्वगरुडोरगान् ॥५॥
सिद्धचारणविद्याध्रानृषीन्पितृपतीन्मनूत् ॥
यक्षरक्षः पिशाचेशान्प्रेतभूतपतीनय ॥६॥
सर्वसत्त्वपतीञ्जिरवा वशमानीय विश्वजित् ॥
जहार लोकपालानां स्थानानि सह तेजसा ॥७॥
देवोद्यानश्रिया जुष्टमध्यास्ते स्म त्रिविष्टपम् ॥
महेन्द्रभवनं साक्षान्निर्मितं विश्वकर्मणा ॥
त्रैलोक्यलक्ष्म्यानमध्युवासाखिलार्द्धिमत् ॥८॥
यत्र विद्रुमसोपाना महामारकता भुवः ॥
यत्र स्फटिककुडयानि वैदर्यस्तम्भपङ्क्तयः ॥९॥
यत्र चित्रवितानानि पद्मरागासनानि च ॥
पयः फेननिभाः शय्या मुक्तादामपरिच्छदाः ॥१०॥
कूजद्भिर्नूपुरैर्देव्यः शब्दयशून्त्य इतस्ततः ॥
रत्नस्थलीषु पश्यन्ति सुदतीः सुन्दरं मुखम् ॥११॥
तस्मिन्महेन्द्रभवने महाबलो महामना निर्जितलोक एकराट् ॥
रेमेऽभिवन्द्याङ्खियुगः सुरादिभिः प्रतापितैरुर्जितचण्डशासनः ॥
तमङ्ग मत्तं मधुनोरुगन्धिना विवृत्तताम्राक्षमशेषधिष्ण्यपाः ॥
उपासतोपाथनपाणिभिर्विना त्रिभिस्तपोयोगबलौजसां पदम् ॥
जगुर्महेन्द्रासनमोजसा स्थितं विश्वावसुस्तुम्बुरुरस्मदादयः ॥
गन्धर्वसिद्धा ऋषयोऽस्तुवन्मुहुर्विद्याधरा अप्सरसश्च पाण्डव ॥
स एव वर्णाश्रमिभिः ऋतुभिर्भूरिदक्षिणैः ॥
इज्यमानो हविर्भागानग्रहीत्स्वेन तेजसा ॥१५॥
अकृष्टपच्या तस्यासीत्सप्तद्वीपवती मही ॥
तथा कामदुधा द्यौस्तु नानाश्चर्यपदं नभः ॥१६॥
रत्नाकराश्च रत्नौघांस्तत्पन्त्यश्रोहुरुर्मिभिः ॥
क्षारसीधुघृतक्षौद्रदधिक्षीरामृतोदकाः ॥१७॥
शैला द्रौणीभिराक्रीडं सर्वर्तृषु गुणान्द्रुमाः ॥
दधार लोकपालानामेक एव पृथग्गुणान् ॥१८॥
स इत्थं निर्जितककुबेकराङ्विषयान्प्रियान् ॥
यथोपजोषं भुञ्जानो नातृप्यदजितेन्द्रियः ॥१९॥
एवमैश्चर्यमत्तस्य दृप्तस्योच्छास्त्रवर्तिनः ॥
कालो महान्व्यतीयाय ब्रह्मशापमुपेयुषः ॥२०॥
तस्यौग्रदण्डसंविग्नाः सर्वे लोकाः सपालकाः ॥
अन्यत्रालब्धशरणाः शरणं ययुरच्युतम् ॥२१॥
तस्यै नमोऽस्तु काष्ठायै यत्रात्मा हरिरीश्वरः ॥
यद्गत्वा न निवर्तन्ते शान्ताः संन्यासिनोऽमलाः ॥२२॥
इति ते संयतात्मानः समाहितधियोऽमलाः ॥
उपतस्र्थुर्हषीकेशं विनिद्रा वायुभोजनाः ॥२३॥
तेषामाविरभूद्वाणी अरुपा मेघनिः स्वना ॥
सन्नादयन्ती कुकुभः साधूनामभयंकरी ॥२४॥
मा भैष्ट विबुधश्रेष्ठाः सर्वेषां भद्रमस्तु वः ॥
मद्दर्शनं हि भूतानां सर्वश्रेयोपपत्तये ॥२५॥
ज्ञातमेतस्य दौरात्म्यं दैतेयापसदस्य च ॥
तरय शान्तिं करिष्यामि कालं तावत्प्रतीक्षत ॥२६॥
यदा देवेषु वेदेषु गोषु विप्रेषु साधुषु ॥
धर्मे मयि च विद्वेषः स वा आशु विनश्यति ॥२७॥
निर्वैराय प्रशान्ताय स्वसुताय महात्मने ॥
प्रह्लादाय यदा द्रुह्येद्धनिष्येऽपि वरोर्जितम् ॥२८॥
नारद उवाच -
इत्युक्ता लोकगुरुणा तं प्रणम्यं दिवौकसः ॥
न्यवर्तन्त गतोद्विगा मेनिरे चासुरं हतम् ॥२९॥
तस्य दैत्यपतेः पुत्राश्चत्वारः परमाद्भूताः
प्रह्लादोऽभून्महांस्तेषां गुणैर्महद्रुपासकः ॥३०॥
ब्रह्मण्यः शीलसंपन्नः सत्यसंघो जितेन्द्रियः ॥
आत्मर्वत्सवभूतानामेकः प्रियसुहत्तमः ॥३१॥
दासवत्संनतार्याङ्घ्रिः पितृवद्दीनवत्सलः ॥
भ्रातृवत्सदृशे स्निग्धो गुरुष्वीश्वरभावनः ॥
विद्यार्थरुपजन्माढयो मान स्तम्भविवर्जितः ॥३२॥
नोद्विग्नचित्तो व्यसनेषु निः स्पृहः श्रुतेषु दृष्टेषु गणेष्ववस्तुदृक् ॥
दान्तेन्द्रियप्राणशरीरधीः सदा प्रशान्तकामो रहितासुरोघ्सुरः ॥३३॥
यस्मिन्महद्गुणा राजन्नृग्यन्ते कविभिर्मुहूः ॥
न तेऽधुनापि धीयन्ते यथा भगवतीश्वरे ॥३४॥
यं साधुगाथा सदसि रिपवोऽपि सुरा नृप ॥
प्रतिमानं प्रकुर्वन्ति किमुतान्ये भवादृशाः ॥३५॥
गुणैरलमसंख्येयैर्माहात्म्यं तस्य सूच्यते ॥
वासुदेवे भगवति यस्य नैसर्गिकी रतिः ॥३६॥
न्यस्तक्रीडनको बालो जडवत्तन्मनस्तया ॥
कृष्णग्रहगृहीतात्मा न वेद जगदीदृशम् ॥३७॥
आसीनः पर्यटन्नश्नन् शयानः प्रपिबन्ब्रुवन् ॥
नानुसंधत्त एतानि गोविन्दपरिरम्भितः ॥३८॥
क्वचिद्रुदति तच्चिन्ताह्लाद उद्गायति क्वचित् ॥३९॥
नदति क्वचिदुत्कण्ठो विलञ्जो नृत्यति क्वचित् ॥
क्वचितद्भावनायुक्तस्तन्मयोऽनुचकार ह ॥४०॥
क्वचिदुत्पुलकस्तूष्णीमास्ते संस्पर्शनिर्वृतः ॥
अस्पन्दप्रणयानन्दसलिलामीलितेक्षणः ॥४१॥
स उत्तमश्लोकपदारविन्दयोर्निषेवयाऽकिंचनसङ्गलब्धया ॥
तन्वन्परां निर्वृतिमात्मनो मुहुर्हुः सङ्गदीनान्यमनः शमं व्यधात् ॥४२॥
तस्मिन्महाभगवते महाभागे महात्मनि ॥
हिरण्यकशिपू राजन्नकरोदघमात्मजे ॥४३॥
युधिष्ठिर उवाच -
देवष एतदिच्छामो वेदितुं तव सुव्रत ॥
यदात्मजाय शुद्धाय पिताऽदात्साधवे ह्यघम् ॥४४॥
पुत्रान्विप्रतिकूलान्स्वान्पितरः पुत्रवत्सलाः ॥
उपालभन्ते शिक्षार्थं नैवाधमपरो यथा ॥४५॥
किमुतानुवशान्साधूंस्तादृशान्गुरुदेवतान् ॥
एतत्कौतूहलं ब्रह्मन्नस्माकं विधम प्रभो ॥
पितुः पुत्राय यदद्वेषो मरणाय प्रयोजितः ॥४६॥
इति श्रीमद्भागवते महापुराणे पारमहंस्यां संहितायां सप्तमस्कन्धे
नृसिंहाख्याने प्रह्लादचरिते चतुर्थोऽध्यायः ॥४॥