भिल्ल

{ bhillḥ }

कोंकणी (Konkani) WN

noun  जी रानांत रावता अशी एक जात   Ex. भिल्लाची आपली वेगळी रीत आसता

ONTOLOGY:

समूह (Group) ➜ संज्ञा (Noun)

Wordnet:

ben ভিল

guj ભીલ

hin भील जाति

kas بھیٖل , بھیٖل ذٲژ , بھیٖل ذات

mar भिल्ल

ori ଭୀଲ ଜାତି

pan ਭੀਲ

urd بھیل , بھیل ذات

noun  भिल्ल जातीचो दादलो   Ex. भिल्लान भाल्यान लांडग्याचेर हल्लो केलो

ONTOLOGY:

व्यक्ति (Person) ➜ स्तनपायी (Mammal) ➜ जन्तु (Fauna) ➜ सजीव (Animate) ➜ संज्ञा (Noun)

Wordnet:

kas بھیٖل

A dictionary, Marathi and English

A race of people that inhabit hills, forests, fastnesses, and subsist by hunting and robbing: also an individual of that race, a Bhíl.

Aryabhushan School Dictionary

 m  A race of people that inhabit hills, a Bhil.

मराठी (Marathi) WN

noun  भारतातील एक अनुसुचित जमात   Ex. भिल्ल मुख्यत्वे कर्नाटक, गुजरात, मध्यप्रदेश येथे आढळते.

ONTOLOGY:

समूह (Group) ➜ संज्ञा (Noun)

Wordnet:

ben ভিল

guj ભીલ

hin भील जाति

kas بھیٖل , بھیٖل ذٲژ , بھیٖل ذات

kok भिल्ल

ori ଭୀଲ ଜାତି

pan ਭੀਲ

urd بھیل , بھیل ذات

noun  भिल्ल जातीतील पुरूष   Ex. भिल्लाने आपल्या भाल्याच्या सहाय्याने जंगली लांडग्यावर हल्ला केला.

ONTOLOGY:

व्यक्ति (Person) ➜ स्तनपायी (Mammal) ➜ जन्तु (Fauna) ➜ सजीव (Animate) ➜ संज्ञा (Noun)

Wordnet:

kas بھیٖل

महाराष्ट्र शब्दकोश

 पु. डोंगर , जंगल , खिंड इ० स्थलीं राहणार्‍या व शिकार , लूट करुन निर्वाह करणार्‍या लोकांची एक जात व त्या जातींतील एक व्यक्ति . [ सं . ] भिल्लटा , भिल्लटी , भिलटी , णी - स्त्री . ( काव्य ) भिल्ल जातीची स्त्री ; भिल्लीण . उमा होऊनि भिल्लटी । - एभा १२ . १४८ . भिल्लाची हट्टी - स्त्री . भिल्लांचें वसतिस्थान . भिल्लाण - न . भिल्ल इ० लुटारु लोकांची राहण्याची , वस्तीची जागा . भिल्लांव , वें - न . ( व्यापक ) भिल्लांनीं केलेले खून , चोर्‍या , नासधूस इ० . ( क्रि० उठणें , सुटणें , माजणें , मातणें , होणें ). भिल्लांची जमात , झुंड , टोळी . ( क्रि० जमणें , मिळणें ).
 पु. ( गो . ) माडाची एक जात .

A Sanskrit English Dictionary

भिल्ल  f.  m. N. of a wild mountain race, ( prob.) the ‘Bheels’ (who live in the विन्ध्य hills, in the forests of Malwa, Mewar, Kandesh, the Dakhin), [Kāv.]; [Kathās.] &c. ( ifc. f( आ).)
a king of the भिल्लs, [Kathās.]
the son of a शबर and an अन्ध्री (who was previously married to a निष्ठ्य,), [L.]
a species of लोध्र, [L.]

The Practical Sanskrit-English Dictionary

भिल्लः [bhillḥ]  N. N. of a wild tribe (who lives in the Vindhya hills, in the forests of Mālawa, Mewar, Khandesha and the Deccan); मलये भिल्लपुरन्ध्री चन्दनतरुकाष्ठमिन्धनं कुरुते Subhāṣ.
ल्ली The lodhra tree.
A woman of the Bhil tribe; भिल्ली पल्लवशङ्कया वितनुते सान्दुद्रुम ... Udb. -Comp.
-गवी   the female of the Bos gavœus.
-तरुः   the lodhra tree
-भूषणम्   the guṅjā plant.