तारामन्त्रः
कीर्त्यन्ते सिद्दिदातारस्ताराया मनवोऽधुना ।
गुरुपदेशाज्ज्ञातैर्यैः कृतार्थाः स्युर्नरा भुवि ॥१॥
आप्यायिनी सरात्रीशा वियदग्नीन्दुशान्तियुक् ।
हरिः पावकगोविन्दचन्द्रमोभिरलंकृतः ॥२॥
खमर्घीशशशांकाढ्यमस्त्रं पञ्चाक्षरो मनुः ।
तारायाः मन्त्रान्तरम्
आदिबीजजवियुक्तैषा प्रोदितैकजटादिमैः ॥३॥
आद्यन्तबीजरहिता प्रोक्ता नीलसरस्वती ।
तारा सर्वा मनोरस्य मुनिरक्षोभ्यसंज्ञकः ॥४॥
छन्दस्तु बृहती तारा देवता परिकीर्तिता ।
द्वितीयतुर्ये क्रमतो बीजं शक्तिश्च सिद्धिदे ॥५॥
यद्वा क्रोधो बीजमुक्तमस्त्रं शक्तिरुदाहृता ।
षड्दीर्घग्युद्वितीयेन षडङुविधिरीरितः ॥६॥
षडङुन्यासः
षोढान्यासं ततः कुर्याद्देवताभावसिद्धये ।
देयं भक्ताय शिष्याय न देयं तु दुरात्मने ॥७॥
( १ ) रुद्रन्यासः
श्रीकण्ठादीन्न्यसेद्रुद्रान् मातृकावर्णपूर्वकान् ।
मातृकोक्तस्थले माया तृतीयक्रोधपूर्वकान् ॥८॥
चतुर्थींनमसायुक्तान् प्रथमो न्यास ईरितः ।
शवपीठसमासीनां नीलकान्तिं त्रिलोचनाम् ॥९॥
अर्द्धेन्दुशेखरां नानाभूषणढ्यां स्मरन्न्यसेत् ।
( २ ) ग्रहन्यासः
द्वितीयन्तु ग्रहन्यासं कुर्यात्ताम समनुस्मरन् ॥१०॥
रुद्रन्यास की विधि - रुद्रन्यासं में देवी का ध्यान इस प्रकार है -
नीलवर्णा त्रिनयनां शवासनसमायुताम् ।
बिभ्रतीं विविधां भूषामर्धेन्दुशेखरां वराम् ॥
त्रिबीजस्वरपूर्वं तु रक्तं सूर्यं हृदि न्यसेत् ।
तथा यवर्गपूर्वं तु सोमं शुक्लं भ्रुवोर्द्वयोः ॥११॥
कवर्गपूर्वं रक्ताभं मङुलं लोचनत्रये ।
चवर्गाढ्यं बुधं श्यामं न्यसेद्वक्षःस्थले बुधः ॥१२॥
टवर्गाढ्यं पीतवर्णं कण्ठकूपे बृहस्पतिम् ।
तवर्गाढ्यं श्वेतवर्णं घण्टिकायां तु भार्गवम् ॥१३॥
नीलवर्णं पवर्गाढयं नाभिदेशे शनैश्चरम् ।
शवर्गाढ्यं धूम्रवर्णं ध्यात्वा राहुं मुखे न्यसेत् ॥१४॥
लक्षाढयं धूम्रवर्णाभं केतुं नाभौ पुनर्न्यसेत् ।
त्रिबीजपूर्वकश्चैवं ग्रहन्यासः समीरितः ॥१५॥
( ३ ) दिक्पालन्यासः
तृतीयं लोकपालानां न्यासं कुर्यात् प्रयत्नतः ।
मायादिबीजत्रितपूर्वकं सर्वसिद्धये ॥१६॥
स्वमस्तके ललाटादौ दशदिक्ष्वध ऊर्ध्वतः ।
हृस्वदीर्घकादिकाष्टवर्गपूर्वान्दिशाधिपान् ॥१७॥
शिवशक्त्याभिधन्यासं चतुर्थं तु समाचरेत् ।
त्रीबीजपूर्वकान्न्यसेत् षट्शिवाञ्छक्तिसंयुतान् ॥१८॥
आधारदिषु चक्रेषु चक्रस्थाक्षरपूर्वकान् ।
ब्रह्माणं डाकिनीयुक्तं वादिसान्तार्णभूषितम् ॥१९॥
मूलाधारे प्रविन्यस्येच्चतुर्दलसमन्विते ।
श्रीविष्णुं राकिनीयुक्तवादिलान्तार्णपूर्वकम् ॥२०॥
स्वाधिष्ठानाभिधे चक्रे लिङुस्थे षड्दले न्यसेत् ।
रुद्रं तु लाकिनीयुक्तं डादिफान्तार्णपूर्वकम् ॥२१॥
चक्रे दशदले न्यस्तेन्नाभिस्थे मणिपूरके ।
ईश्वरं कादिठान्तार्णपूर्वकं काकिनीयुतम् ॥२२॥
विन्यसेद् द्वादशदले हृदयस्थे त्वनाहते ।
सदाशिवं शाकिनीं च षोडशस्वरपूर्वकम् ॥२३॥
कण्ठस्थे षोडशदले विशुद्धाख्ये प्रविन्यसेत् ।
आज्ञाचक्रे परशिवहाकिनीसंयुतं जपेत् ॥२४॥
लक्षार्णपूर्वं भ्रूमध्ये संस्थितेति मनोहरे ।
तारादिपञ्चमं न्यासं कुर्यात्सर्वेष्टसिद्धये ॥२५॥
अष्टौ वर्गान्स्वरद्वन्द्व -पूर्वकान् बीजसंयुतान् ।
पूर्वं प्रयोज्य ताराद्यान्न्यस्तव्या अष्टमूर्तयः ॥२६॥
तारा उग्रा महोग्रापि वज्रा काली सरस्वती ।
कामेश्वरी च चामुण्डा इत्यष्टौ तारिकाः स्मृताः ॥२७॥
ब्रह्मरन्ध्रे ललाटे च भूमध्ये कण्ठदेशतः ।
हृदि नाभौ लिगमूले मूलाधारे क्रमान्न्यसेत् ॥२८॥
षष्ठंन्यास ततः कुर्यात्पीठाख्यं सर्वसिद्धिदम् ।
आधारे कामरुपाख्यं हृस्वबीजार्नपूर्वकम् ॥२९॥
हृदि जालन्धरं पीठं दीर्घपूर्वं प्रविन्यसेत् ।
ललाटे पूर्णगिर्याख्यं कवर्गाढ्यं न्यसेत्सुधीः ॥३०॥
उड्डियानं चवर्गाद्यं केशसन्धौ प्रविन्यसेत् ।
भ्रुवोर्वाराणसीपीठं टवर्गाद्यं समाहितः ॥३१॥
तवर्गपूर्विकां न्यस्येदवन्तीं नयनद्वये ।
पवर्गपूर्वकं मायापुरीपीठं मुखे न्यसेत् ॥३२॥
कण्ठे तु मथुरापीठं यवर्गाद्यं प्रविन्यसेत् ।
अयोध्यापीठकं नाभौ शवर्गादिमुत्तमम् ॥३३॥
कट्योः काञ्चीपुरीपीठं दशमं तु प्रविन्यसेत् ।
षोढान्यासास्तु तारायाः प्रोक्तास्ते इष्टदायकाः ॥३४॥
श्रीमतीं हृद्येकजटां तारिणीं शिरसि न्यसेत् ।
वज्रोदकां शिखायां तु उग्रताराम तु वर्मणि ॥३५॥
महापरिसरे नेत्रे पिङोग्रैकजटेऽस्त्रके ।
षड्दीर्घ्रयुक्तमायाद्या एतान्यस्याः षड्ङ्के ॥३६॥
अंगुष्ठादिष्वंगुलीषु पूर्वं विन्यस्य यत्नतः ।
तर्जनीमध्यमाभ्यां तु कृत्वा तालत्रयं ततः ॥३७॥
छोटिकामुद्रया कुर्याद्दिग्बन्धं देवताम स्मरन् ।
विद्यया तारपुट्या व्यापकं सप्तधा चरेत् ।
उग्रां तारां ततो ध्यायेत्सद्योवाक्सिद्धिदायिनीम् ॥३८॥
ताराध्यानम्
विश्वव्यापकवारिमध्यविलसच्छ्वेताम्बुजन्मस्थितां
कर्त्रींखड्गकपालनीलनलिनै राजत्कराम नीलभाम् ।
काञ्चीकुण्डल - हार - कंकणलसत् केयूरमञ्चीरता -
माप्तैर्नागवरैर्विभूषिततनूमारक्तनेत्रत्रयाम् ॥३९॥
पिङोग्रैकजटां लसत्सुरसनां दंष्ट्राकरालाननां
चर्मद्वीपिवरं कटौ विदधतीं श्वेतास्थिपट्टालिकाम् ।
अक्षोभ्येण विराजमानशिरसं स्मेराननाम्भोरुहां
ताराम शावहृदासनां दृढकुचामम्बां त्रिलोक्याः स्मरेत् ॥४०॥
एवं ध्यायन्नदन्भक्ष्यमनेकं दधिमध्वपि ।
मधुमांसं च ताम्बूलं जपेल्लक्षचतुष्टयम् ॥४१॥
दशांशं जुहुयाद् रक्तपद्मैः क्षीराज्यलोलितैः ।
स्थापयित्वा महाशङ्खं जपस्थाने जपं चरेत् ॥४२॥
नारीं पश्यन्स्पृशन्गच्छन् महानिशिबलिं ददेत् ।
न कार्यः सुभ्रुवां द्वेषो यत्नात्ताः पूजयेत् सदा ॥४३॥
जपे न कालनियमो च स्थितौ सर्वदा जपेत् ।
श्माशाने शून्यसदने देवागारेथ निर्जने ॥४४॥
पर्वते वनमध्ये वा शवमारुह्य मन्त्रवित् ।
समरे शत्रुनिहतं यद्वा षाण्मासिकं शिशुम् ॥४५॥
विद्यां संसाधयेच्छीघ्रं साधितैवं प्रसिध्यति ।
मेधाप्रज्ञाप्रभाविद्याधीर्घृतिस्मृतिबुद्धयः ॥४६॥
विद्येश्वरीति सम्प्रोक्ताः पीठस्य नवशक्तयः ।
तारापीठमन्त्रः
भृगुमन्विन्दुसंयुक्तमेघ्वर्त्मसरस्वती ॥४७॥
योगपीठात्मने हार्दं पीठस्य मनुरीरितः ॥४८॥
दत्त्वानेनासनं मूर्तिं मूलमन्त्रेण कल्पयेत् ।
पूजयेद्विधिवद्देवीं तद्विधानमथोच्यते ॥४९॥
नित्यबलिदानमन्त्रः
तारो माया भगं ब्रह्माजटेसूर्यः सदीर्घखम् ।
यक्षाधिपतये तन्द्रीमोपनीतं बलिं ततः ॥५०॥
गृहणयुग्मं शिवा स्वाहा बलिमन्त्रोऽयमीरितः ।
दद्यान्नित्य बलिं तेन मध्यरात्रे चतुष्पथे ॥५१॥
जलदानादिकं मन्त्रैर्विदध्याद्दशभिस्ततः ।
जलग्रहणादिमन्त्रोद्धारः
ध्रुवो वज्रोदके वर्मफट्सप्तार्णैर्जलग्रहः ॥५२॥
ताराद्यावहिनजायान्ता मायांघ्रिक्षालने स्मृता ।
तारो माया भृगुः कर्णीविशुद्धधर्मवर्णतः ॥५३॥
सर्वपापानिशाभ्याशे श्वेतो नेत्रयुतञ्जलम् ।
कल्पानपनयस्वाहा षड्विंशत्यक्षरो मनुः ॥५४॥
अनेनाचमन्म कुर्याद् ध्रुवो मणिधरीति च ।
वज्रिण्यक्षियुतो मृत्युः खरिनेत्रयुता रतिः ॥५५॥
सर्वान्ते वबकः सेन्दुः करिण्यन्ते शिरोर्घिखम् ।
अस्त्रवहिनप्रियामन्त्रस्त्रयोविंशति वर्णवान् ॥५६॥
शिखाबन्धं प्रकुर्वीत मन्त्रेणानेन मन्त्रवित् ।
भूमिशोधनविघ्ननिवारणमन्त्रकथनम्
प्रणवो रक्षयुगलं दीर्घवर्मास्त्रठद्वयम् ॥५७॥
नववर्णेन मन्त्रेण कुर्याद्भूमिविशोधनम् ।
तारान्ते सर्वविघ्नानुत्सारयेतिपदं ततः ॥५८॥
हुंफटस्वाहा गुणेन्द्वर्णो मनुर्विघ्ननिवारणे ।
अनेन विघ्नानुत्सार्य भूतशुद्धिमथाचरेत् ॥५६॥
भूतशुद्धिमन्त्रकथनम्
मायाबीजं जपापुष्पानिभं नाभौ विचिन्तयेत् ।
तदुत्थेनाग्निना देहं दहेत्सार्द्धं स्वपाप्मना ॥६०॥
ताराबीजं सुवर्णाभं चिन्तयेद्धृदि मन्त्रवित् ।
पवनेन तदुत्थेन पापभस्म क्षिपेद् भुवि ॥६१॥
तुरीयं चन्द्रकुन्दाभं बीजं ध्यात्वा ललाटतः ।
तदुत्थसुधया देहं रचयेद्देवतानिभम् ॥६२॥
अनयाभूतशुद्धया तु देवीसादृश्यमाप्नुयात् ।
भूमिनिमन्त्रणमन्त्रः
तारः पवित्रवज्रेति भूमेर्घीशेन्दुयुग्वित् ।६३॥
वहिनप्रियामनुः प्रोक्ता रुद्रार्णो भूमिमन्त्रणे ।
मण्डलमन्त्रः
तारोऽनन्तो भृगुः कर्णी पद्मनाभयुतो बली ॥६४॥
खे वज्ररेखे क्रोधाख्यं बीजं पावकवल्लभा ।
द्वादशार्णेन मन्त्रेण रचयेन्मन्डलं शुभम् ॥६५॥
पुष्पशोधनमन्त्रः
तारो यथागतानिद्रासदृक्षेकभृगुर्विषम् ।
सदीर्घस्मृतिरौ साक्षौ महाकालो भगान्वितः ॥६६॥
क्रोधोस्त्रं मनुवर्णोऽयं मनुः पुष्पादिशोधने ।
चित्तशोधनमन्त्रः
तारः पाशपरास्वाहा पञ्चार्णश्चित्तशोधने ॥६७॥
मनवो दश संप्रोक्ता अर्घ्यस्थापनमुच्यते ।
अर्घ्यस्थापनम्
सेन्दुभ्यां मांसतोयाभ्यां भुवं संमृज्यं भूगृहम् ॥६८॥
वृत्तं त्रिकोणसंयुक्तं कुर्यान्मण्डलमन्त्रतः ।
यजेत्तत्राधारशक्तिं कच्छपं नागनायकम् ॥६९॥
आधारं स्थापयेत्तत्र ताराद्यस्त्राङुमायया ।
वहिणमण्डलमभ्यर्च्य महाशङ्खं निधापयेत् ॥७०॥
मन्त्रचतुष्टयेन महाशंखपूजा
वामकर्णेन्दुयुक्तेन फडन्तेन विहायसा ।
प्रक्षालितं भृगुर्दण्डित्रिमूर्तीन्दुयुतं पठन् ॥७१॥
ततोऽर्चयेन्महाशङ्खं जपन्मन्त्रचतुष्टयम् ।
मन्त्रचतुष्टकथनम्
दीर्घतयान्विता माया कालीसृष्टिः सदीर्घपः ॥७२॥
प्रतिष्ठां संयुतं मांसं पवनो हृदयं ततः ।
एकादशार्णः प्रथमो महाशङ्खार्चने मनुः ॥७३॥
हंसो हरिभुजङेशयुतो दीर्घत्रयेन्दुयुक् ।
तारिण्यन्ते कपालायनमोऽन्तो द्वादशाक्षरः ॥७४॥
खं दीर्घत्रयबिन्द्वाढ्यं मेषोवामदृगन्वितः ।
लोकपालाय हृदय्म तृतीयोऽयं शिवाक्षरः ॥७५॥
माया स्त्रीबीजमघ्नीन्दुयुतं खं स्वर्गखादिमः ।
पालाय सर्वाधाराय सर्वः सर्वोद्धवस्तथा ।७६॥
सर्वशुद्धिमयश्चेति ङेन्ताः सर्वासुरान्ततः ।
रुधिरोरुरतिदीर्घावायुः शुभ्रानिलः सुरा ॥७७॥
भाजनाय भगीसत्यो वीकपालायहृन्मनुः ।
तुर्यो रसेषु वर्णोऽयं महाशङ्खप्रपूजने ॥७८॥
तत्रार्कमण्डलं चेष्टवा सलिलं मूलमन्त्रतः ।
प्रपूरयेत्सुधाबुद्धया गन्धपुष्पाक्षतान् क्षिपेत् ॥७९॥
चन्द्रमण्डलपूजा
मुद्राम त्रिखण्डां संदर्श्य पूजयेच्चन्द्रमण्डलम् ।
एकादशार्णमन्त्रोद्धारः
वाक्शक्तिपद्मागगनं रेफानुग्रहबिन्दुयुक् ॥८०॥
मूलमन्त्रो वियद्धंसंमनुसर्गसमन्वितम् ।
वराहो दीपिकेन्द्वाढ्यो मनुरेकादक्षाक्षरः ॥८१॥
अष्टकृत्वोऽमुनामन्त्री मन्त्रयेत् प्रयतो जलम् ।
मायया मदिरां क्षिप्त्वा शंखं योनिं च दर्शयेत् ॥८२॥
तत्र वृत्ताष्टषट्कोणं ध्यात्वा देवीं विचिन्तयेत् ।
पूर्वोक्ता पूजयित्वैनां मूलेनाथ प्रतर्पयेत् ॥८३॥
तर्जनी मध्यमानामाकनिष्ठाभिर्महेश्वरी ।
साङ्गुष्ठाभिश्चतुर्वारं महाशङ्खिस्थिते जले ॥८४॥
तर्पणमन्त्रः
खं रेफमनुबिन्द्वाढ्यं भृगुमन्विन्दुयुक् तथा ।
ध्रुवाद्येन नमोऽन्तेन तर्प्यादानन्दभैरवम् ॥८५॥
ततस्तेनार्घ्यतोयेन प्रोक्षेत्पूजनसाधनम् ।
योनिमुद्रां प्रदर्श्याथ प्रणमेद्धवतारिणीम् ॥८६॥
विधानमध्ये सम्र्पोक्तं सर्वसिद्धिप्रदायकम् ।
पूर्वोक्ते पूजयेत्पीठे पदमे षट्कोणकर्णिके ॥८७॥
धरागृहावृते रम्ये देवीं रम्योपचारकैः ।
महीगृहचतुर्दिक्षु गणेशादीन्प्रपूजयेत् ॥८८॥
पीठे शक्तिपूजायां गणेशध्यानादिकथनम्
पाशंकुशौ कपालं च त्रिशूल्म दधतं करैः ।
अलङ्कारचयोपेतं गणेश प्राक्ससमर्चयेत् ॥८९॥
कपालशूले हस्ताभ्यां दधत्म सर्पभूषणम् ।
श्वयूथवेष्टितं रम्य्म बटुकं दक्षिणेर्चयेत् ॥९०॥
असिशूलकपालानि डमरुं दधत्म करैः ।
कृष्णं दिगम्बरं क्रूरं क्षेत्रपं पश्चिमे यजेत् ॥९१॥
कपालं डमरुं पाशं लिङुं सम्बिभ्रतीम करैः ।
अन्त्राकल्पा रक्तवस्त्रा योगिनीरुत्तरे यजेत् ॥९२॥
अक्षोभ्यं प्रयजन्मूर्ध्नि देव्यामन्त्रऋषिं शुभम् ।
अक्षोभ्यवज्रपुष्पं च प्रतीच्छानवल्लभा ॥९३॥
अक्षोभ्यपूजने मन्त्रः षटकोणेषु षड्डकम् ।
वैरोचनं चामिताभं पद्मनाभाभिध्म तथा ॥९४॥
शड्खं पाण्डुरसंज्ञ च दिग्दलेषु प्रपूजयेत् ।
लामकां मामकां चैवपाण्डुरां तारकां तथा ॥९५॥
विदिग्गताब्जपत्रेषु पूजयेदिष्टसिद्धये ।
सबिन्दुनामाद्यर्णाद्याः सम्बुध्यन्तास्तथाभिधाः ॥९६॥
वज्रपुष्पं प्रतीच्छाग्निप्रियान्ताह प्रणवादिकाः ।
वैरोचनादिपूजायां मनवः परिकीर्तिताः ॥९७॥
भूगृहस्य चतुर्द्वाषु पद्मान्तकयमान्तकौ ।
विघ्नन्तकाभिधं पश्चान्नारान्तकमथो यजेत् ॥९८॥
शुक्रादींश्चापि वज्रादीन् पूजयेत्तदनन्तरम् ।
एवं सम्पूजयेद्देवीं पाण्डित्यं धनमद्भुतम् ॥९९॥
पुत्रान् पौत्रान् सुखं कीर्तिं लभते जनवश्यताम् ।
नित्यपूजान्ते बलिदानं द्विपञ्चाशदर्नमन्त्रः
तारो माया श्रीमदेकजटे नीलसरस्वति ॥१००॥
महोग्रतारे देबालः सनेत्रो गदियुग्मकम् ।
सर्वभूतपिशाचकूर्मो दीर्घोग्निर्मेरुसान् ग्रसः ॥१०१॥
ग्रभृगुर्मसजाड्यं च च्छेदयद्वितयं रमा ।
मायास्त्राग्निप्रियान्तोऽयं द्विपञ्चाशल्लिपिर्मनुः ॥१०२॥
अनेन नित्यपूजान्तेऽज्वहं देव्यै बलिं हरेत् ।
एवं सिद्धे मनौ मन्त्री प्रयोगान्विदधीत् च ॥१०३॥
जातमात्रस्य बालस्य दिवसत्रितयादधः ।
जिहवायां विलिखेन्मन्त्रं मध्वाज्याभ्यां शलाकया ॥१०४॥
सुवर्णकृतया यद्वा मन्त्री धवलदूर्वया ।
गतेऽष्टमेऽब्दे बालोऽसौ जायते कविराट् ध्रुवम् ॥१०५॥
तथापरैरजेयोऽपि भूपसंघैर्धनार्चितः ।
तस्य मन्त्रस्य प्रयोगान्तरम्
उपरागे तदानीय तरद्दारुसरो जले ॥१०६॥
निर्माय कीलकं तेन तैलमध्वमृतैर्लिखेत् ।
सरोजिनीदले मन्त्रं वेष्टयेन्मातृकाक्षरैः ॥१०७॥
निखाय तद्दलं कुण्डे चतुरस्त्रे समेखले ।
संस्थाप्य पावकं तत्र जुहुयान्मनुनाऽमुना ॥१०८॥
सहस्त्रं रक्तपदमानां धेनुदुग्धजलाप्लुतम् ।
होमान्ते विधिधैरन्नैः पलैरपि बलिं हरेत् ॥१०९॥
बलिमन्त्रेण विधिवेद् बलिमन्त्रः प्रकाश्यते ।
बलिदानेऽन्यः षोडशार्णमन्त्रः
तार पद्मेयुगं तन्द्रीवियद्दीर्घं च लोहितः ॥११०॥
अत्रिर्विषभगारुढो वदेत्पद्मावतीपदम् ।
झिण्टीशाढ्योऽनिलः स्वाहा षोडशार्णों बलेर्मनुः ॥१११॥
अस्य मन्त्रस्य प्रयोगान्तराणि
ततो निशीथेऽपि बलिं पूरोक्तमनुना हरेत् ।
एवं कृते पण्डितानामजेयः कविराड् भवेत् ॥११२॥
निवासो भारती लक्ष्म्योर्जनतारञ्जनक्षमः ।
शताभिजप्तां यो मन्त्री रोचनामलिके धरेत् ।
श्मशानाङारमाहृत्य शर्वर्यां कुजवासरे ॥११४॥
कृष्णम्बरेण स्मवेष्टय निबद्धं रक्ततन्तुभिः ।
शताभिजप्तमूलेन निःक्षिपेद्वैरिवेशमनिः ॥११५॥
उच्चाटयति सप्ताहात् सकुटुम्बान्विरोधिनः ।
क्षाराढ्यनिशया मन्त्रं लिखित्वा पौरुषेऽस्थिनि ॥११६॥
रविवारे निशीथिन्यां सहस्त्रभिमम्न्त्रयेत् ।
तत्क्षिप्तं शत्रुसदने मण्डलाद्भ्रंशकं भवेत् ॥११७॥
क्षेत्रे क्षिप्तं सस्यहान्यैजवहृत्तुरगालये ।
यन्तकथनं तत्फलानि च
षट्कोणमध्ये प्रविलिख्य मूलंसाध्यान्वितं केसरगस्वराढ्यम् ।
काद्यष्टवर्गान्वितपत्रमब्जंलिखेद् बहिर्भूमिपुरेणवीतम् ॥११८॥
यन्त्रमेतल्लिखेद् भुर्जै रसेन जतुजन्मना ।
पीताम्बरेण सम्वेष्टय बघ्नीयात्पीतसूत्रतः ॥११९॥
शिशूनां कण्ठतो बद्धं रक्षकं भूतभीतितः ।
वामबाही तु नारीणाम पुत्रदं सुभगत्वकृत् ॥१२०॥
दक्षबाहौ नृणां बद्धं रक्षकं निर्धनानां धनप्रदम् ।
ज्ञानदं ज्ञानमिच्छूनां राज्ञां तु विजयप्रदम् ।१२१॥
एतद्यन्त्रं पुरा धृत्वा गौतमाद्या महर्षयः ।
लेभिरे मोक्षसंसिद्धि साम्राज्यं भूमिनायकाह ॥१२२॥
किम्भूरिणा नृणामेद्वाञ्छितां यच्छति श्रियम् ।
कवित्व राजमाण्म च कीर्तिमायुररोगताम् ॥१२३॥
नैव तारा समा काचिद्देवता सर्वसिद्धिदा ।
कलौ युगे ततो गोप्या वाञ्छितां सिद्धिमीप्सुना ॥१२४॥
॥ इति श्रीमन्महीधरविरचिते मन्त्रमहोदधौ तारामन्त्रकथनं नाम चतुर्थस्तर ङ्गः ॥४॥
इति श्रीमन्महीधरविरचितायां मन्त्रमहोदधिव्याख्यायां नौकायां तारामन्त्रकथनं नाम चतुर्थस्त र ङ्गः ॥४॥