श्रीदत्तात्रेयाचीं पदे - संग्रह १

१. दत्त दत्त म्हणे वाचें । काळ पाय बंदी त्याचे ॥१॥
दत्तचरणीं ठेवी वृत्ति । होय वृत्तीची निवृत्ति ॥२॥
दत्तरूप पाहे डोळां । वंद्य होय कळिकाळा ॥३॥
एकाजनार्दनीं दत्त । ह्रदयीं वसे सदोदित ॥४॥

२. धन्य धन्य तेचि नर । दत्तनामीं जे तत्पर ॥१॥
त्यांचें होतां दरुशन । पतित होताती पावन ॥२॥
तयालागीं शरण जावें । काया वाचा आणि जीवें ॥३॥
शरण एकाजनार्दनीं । त्याचें पाय आठवी मनीं ॥४॥

३. उदार दयाळ गुरुदत्त । पुरवी हेत भक्तांचा ॥१॥
त्याचे चरणीं लीन व्हावें शुद्धभावें करूनी ॥२॥
मुखीं स्मरा गुरुदत्ता । नाहीं दाता दुसरा ॥३॥
पायीं करा तीर्थयात्रा । गुरुसमर्था भजावें ॥४॥
म्हणे एकाजनार्दनीं । जनीं वनीं दत्त हा ॥५॥

४. कलियुगिं तारक । स्वामी दत्तराज एक ॥१॥
त्याचें नाम नित्य गावें । भवसिंधूसि तरावें ॥२॥
दत्तमूर्ती ह्रदयीं ध्यातां । पावें मोक्ष सायुज्यता ॥३॥
दत्त वसे जया मनीं । तया दत्त जनीं वनीं ॥४॥
एकाजनार्दनीं दत्त । सबाह्य स्वानंदभरित ॥५॥

५. लागूनियां पायां जना विनवीत । मुखीं बोला दत्त वारंवार ॥१॥
तेणें तुम्हां सुख होईल अपार । दत्त दयासागर आठवावा ॥२॥
स्त्रिया पुत्र संसारा गुंतसि पामरा । तेणें तूं अघोरा पावशील ॥३॥
एकाजनार्दनी चिंती दत्तपायां । दत्तरूप काया झाली त्याची ॥४॥

६. माझी दत्त ती माऊली । प्रेमपान्हा पान्हावली ॥१॥
कुर्वाळुनि लावी स्तना । नोहें निष्ठु क्रोध नाहीं मनीं ॥२॥
भक्तासी न विसंबे । सदा वाट पाहे बिंबे ॥३॥
एकाजनार्दनीं निश्चित । दत्तनामें पावन पतित ॥४॥

७. दत्तात्रय नाम ज्याचे नित्य मुखीं । तया समसुखी नाहीं दुजा ॥१॥
भावें दत्त दत्त म्हणतसे वाचें । कळिकाळ त्याचें पाय वंदी ॥२॥
दत्ताचें पैं रूप ज्याचें वसे नेत्रीं । आहिक्य परत्रीं तोचि सुखीं ॥३॥


८. केलें आवाहन । जेथे नाहीं विसर्जन ॥१॥
भरला ओतप्रोत । स्वामी माझा देव दत्त ॥२॥
गातं येत नाहीं । पूर्ण सुलीनता पाही ॥३॥
एकाजनार्दनीं खूण । विश्वीं भरला परिपूर्ण ॥४॥

९. सहज सुखासनीं अनसूयानंदन । पाहतां हें ध्यान वृत्ति निवे ॥१॥
बालोन्मत्त पिशाच्च त्रिविध अवस्था धरी । आपण निराकारी सोहंभावें ॥२॥
कारण प्रकृति न घेचि माया । चिदानंद सत्ता विलसतसे ॥३॥
एकाजनार्दनी ह्रदयीं आसन । अखंडीत ध्यान निजतत्त्वीं ॥४॥

१०. गुरु दत्तराया देईं आलिंगन । तयासी वदंन करितों सर्व ॥१॥
दत्तरायाची जे करितात यात्रा । त्यांचेनी पवित्र होती तीर्थे ॥२॥
ज्याचे चित्तीं वसे गुरुदत्त ध्यान । त्याचेनी पावन तिन्ही लोक ॥३॥
दत्तालागीं अर्पीं तन मन धन । परब्रह्म पूर्ण तोचि झाला ॥४॥
दत्तचरणतीर्थ जो का नित्य सेवी । उगवितो गोवी प्रपंचाची ॥५॥
दत्तावरूनियां कुरवंडी काया । तयाचिया पायां मोक्ष लागे ॥६॥
एकाजनार्दनीं मुखीं दत्त नाम । हरे भवश्रम क्षणामाजीं ॥७॥