करुणाष्टकें - अष्टक ७

उदासीन हा काळ जातो गमेना । सदा सर्वदा थोर चिंता शमेना । उठे मानसी सर्व सोडोनि जावें । रघूनायका काय कैसें करावें ॥१॥
जना बोलतां वीट वाटे । नसे अंतरीं सूख कोठें न कंठे । घडीनें घडी चित्त कीर्तीं धरावें । रघूनाय० ॥२॥
बहू पाहतां अंतरीं कोंड होतो । शरीरास तो हेत सांडोनि जातो । उपाधीस देखोनि वाटे सरावें । रघूनाय० ॥३॥
अवस्था मनीं होय नानापरींची । किती काय सांगूं गती अंतरींची । विवेकेंचि या मानसा आवरावें । रघूनायका० ॥४॥
म्हणे दास ऊदास झालों दयाळा । जनीं वयर्थ संसार हा वायचाळा । तुझा मी तुला पूसतों प्रीय भावें । रघूनायका० ॥५॥
॥ जयजय रघुवीर समर्थ ॥