श्रीमत्कैरातवेषोद्भटरुचिरतनो, - भक्तरक्षात्तदीक्ष, प्रोच्...

भक्तरक्षात्तदीक्ष,
प्रोच्चण्डारातिदृप्तद्विपनिकरसमुत्सारहर्यक्षवर्य, ।
त्वत्पादैकाश्रयोऽहं
निरुपमकरुणावारिधे, भूरितप्त-
स्त्वामद्यैकाग्रभक्त्या
गिरिशसुत, विभो, स्तौमि देव प्रसीद ॥१॥
पार्थः प्रत्यर्थिवर्गप्रशमनविधये दिव्यमुग्रं महास्त्रं
लिप्सुर्ध्यायन् महेशं व्यतनुत विविधानीष्टसिद्ध्यै तपांसि ।
दित्सुः कामानमुष्मै शबरवपुरभूत्प्रीयमाणः पिनाकी
तत्पुत्रात्माऽऽविरासीस्तदनु च भगवन् विश्वसंरक्षणाय ॥२॥
घोरारण्ये हिमाद्रौ विहरसि मृगयातत्परश्चापधारी
देव श्रीकण्ठसूनो, विशिखविकिरणैः श्वापदानाशु निघ्नन् ।
एवं भक्तान्तरङ्गेष्वपि विविधभयोद्भ्रान्तचेतोविकारान्
धीरस्मेरार्द्रवीक्षानिकरविसरणैश्चापि कारुण्यसिन्धो ॥३॥
विक्रान्तैरुग्रभावैः प्रतिभटनिवहैः सन्निरुद्धाः समन्ता-
दाक्रान्ताः क्षत्रमुख्याः शबरसुत, भवद्ध्यानमग्नान्तरङ्गाः ।
लब्ध्वा तेजस्त्रिलोकीविजयपटु समस्तारिवंशप्ररोहान्
दग्ध्वाऽऽसन् पूर्णकामाः प्रदिशतु स भवान् मह्यमापद्विमोक्षम् ॥४॥