शून्यापरतें पाही तंव शून्य तेंही नाहीं । पाहाते पाहोनि ठायीं ठेवियलें ॥ १ ॥
कैसागे माये हा तारकु दिवटा । पंढरी वैकुंठा प्रगटला ॥ २ ॥
न कळे याची गती आदि मध्य अंती । जेथें श्रुति नेति नेति प्रगटल्या ॥ ३ ॥
मुक्ताई सप्रेम विठ्ठल संभ्रम । शून्याहि शून्य समशेजबाजे ॥ ४ ॥