देऊळींचा देवो घरभरी भावो । कळसेवीण वावो जातु असे ॥ १ ॥
जाताती वाउगे नटनाट्यसोंगें । चित्तअनुरागें भजतीना ॥ २ ॥
असोनि न दिसे उगयाचि पिसें । घेती वायां वसे सज्जनेवीण ॥ ३ ॥
रावोरंक कोहं न म्हणेचि सोहं । साकारलें आहम् न कळे तया ॥ ४ ॥
भ्रांतीचेनि भूली वायाचि घरकुली । माया आड ठेली अरे रया ॥ ५ ॥
मुक्ताई परेसी दुभतें चहूंसी । सत्रावी सर्वरसीं एका देवें ॥ ६ ॥