एका माणसाने नदीत गळ टाकला व त्याला एक मासा लागला. त्याला तो माणूस टोपलीत टाकणार तोच मासा त्याला म्हणाला, 'हे पुण्यवान पुरुषा, कृपाकरून मला पुनः नदीत टाक.' कोळ्याने विचारले, 'अरे, मी तुझ्यावर एवढे उपकार का बरं करावेत?' मासा म्हणाला, 'मी अजून लहान आहे, तेव्हा तुला आज माझा फारसा उपयोग होणार नाही. मी मोठा झाल्यावर तुला माझा जास्त उपयोग होईल.' कोळी त्यावर म्हणाला, 'होय, तूं म्हणतोस ते खरं, पण पुढे प्राप्त होणार्‍या वस्तूच्या आशेने आज हाती आलेली वस्तु टाकून देण्याइतका मी नक्कीच मूर्ख नाही.'
तात्पर्य - हातचे सोडून पळत्याच्या पाठीमागे लागणे हा वेडेपणा होय.