स्वात्मसुख - शुद्ध भावाचा महिमा

येथ भावार्थ तें निज स्वार्थू । भावार्थ तें कृतकृत्यार्थूं । भावार्थ, तैं परमार्थू । पाषाणीं पविजे ॥३२॥

येथ भावार्थ, तैं भ्रांति फिटे । भावार्थ, तैं विकल्प तुटे । भावार्थ तैं देव भेटे । भाविला ठायीं ॥३३॥

भावार्थ । तरी सत्यवादू । भावार्थ तरी सत्य साधु । भावार्थ, तरी सत्य बोधु । चिन्मात्रें ॥३४॥

भावार्थ तैं संकल्प तुटे । भावार्थ तैं देव भेटे । भावार्थ नाही तै कष्टे । दैवहता ॥३५॥

भावार्थ तरी तीर्थ फळे । भावार्थ तें तत्त्व कळें । वैकुंठीचे भावबळें । पाहुणे येती ॥३६॥

भावो, तैं भज्य भजना । भावें तुटे विकल्प कल्पना भाव । तें भावना । तत्काळ फळे ॥३७॥

भावो तैं श्रेष्ठ भाग्य । भावो तैं वरिष्ठ वैराग्य । भावो तैं आरोग्य । भवरोगाचें ॥३८॥

भक्त भावार्थी निजाचा । तै देव सेवकू होय सेलेचा । बोल बोले जे वाचा । ते तत्काळ करी ॥३९॥

द्रौपदीचे भावासाठीं । अंबर अंबराच्या पोटीं । करुनियां जगजेठी । राखिली लाज ॥४४०॥

प्रर्‍हाद पुत्र शत्रूचा । परी भाव फळला त्यासि त्याचा । द्वंद्व निरासी सर्वांगाचा । वोळगणा देवो ॥४१॥

यालागीं भावो, तेंचि जयवृत्ती । भावो तैं परमप्राप्ती । भावो तैं ख्याती । परमार्थाची ॥४२॥

भावार्थी सत्य गुरु । भावार्थ निजनिर्धारु । भावो नाहीं तैं भूमिभारु । जन्म होये ॥४३॥

गुरु शिष्याचिया बोला । भावार्थाचि मोला आला । तो भाव जैं पालटला । तैं बुडाला परमार्थू ॥४४॥

यालागी चाड जैं परमार्था । तैं मळो न द्यावें भावार्था । भावेंवीण सर्वथा । परमार्थ न घडे ॥४५॥

जरी मळका होय भावार्थ । तैं मळकाचि मिळे परमार्थ । मग भावानुसार स्वार्थ । सकळ लाभे ॥४६॥

दृढ भावें भावना । जैं उदभट उपजे मना । तैं जनी जनार्दना । देखिजे साचें ॥४७॥

तो गुरु ह्नणावा जनार्दन । माझिये नयनीचें अंजन । जेणें स्वसुखाचें निधान । दाविलें डोळां ॥४८॥

त्यासि नाहीं गुरुत्वाची गोडी । परी गुरुत्व त्याचे पाय न सोडी । त्याचें चरणरज दैन्य फेडी । दावी निजस्वरुप ॥४९॥

यालागी भावार्थेसी पाये । धरिल्या अविद्या निःशेष जाये । हे स्तुती अर्थवादू नव्हे । प्रतीति माझी ॥४५०॥