अभिभू [abhibhū] 1.
[P.] To overcome, subdue, conquer, vanquish (of persons or things); prevail over, predominate, defeat; (hence) excel, surpass; अभिभवति मनः कदम्बवायौ
[Ki.1.23;] अभिभूय विभूतिमार्तवीम्
[R. 8.36;4.56;6.29,16.1;] [K.52,53;] [Mu.3.2;] [Ms. 7.5;] धर्मे नष्टे कुलं कृत्स्नमधर्मोऽभिभवत्युत
[Bg.1.4] predominates over, overpowers; so शोकाभिभूत, विपद्˚, काम˚ &c.
To attack, seize or fall upon, assail; विपदोऽभिभवन्त्य- विक्रमम्
[Ki.2.14;] अभ्यभावि भरताग्रजस्तया
[R.11.16,84;] [Bṛi. S.33.3;] ममापि सत्त्वैरभिभूयन्ते गृहाः Ś.6 infested; परित्रायध्वं मामनेन मधुकरेणाभिभूयमानाम्
[Ś.1.] attacked, troubled; अभ्यभून्निलयं भ्रातुः
[Bk.6.117.] To humiliate, mortify, insult, disrespect; अण्डभङ्गाभिभूता
[Pt.1.] To go up to, turn to or towards (Ved.); अभी षु णः सखीनामविता जरितॄणाम् । शतं भवास्यूतिभिः
[Rv.4.31.3.] To be victorious or prosperous; पुष्यात् क्षेमे अभि योगे भवात्युभे
[Rv.5.37.5.] -Caus. To overpower, surpass, defeat &c.