|
मह—र्षि m. m. a great ऋषि, any great sage or saint ( accord. to [Mn. i, 34] ten महर्षिs were created by मनुस्वायम्भुव, viz. मरीचि, अत्रि, अङ्गिरस्, पुलस्त्य, पुलह, क्रतु, प्रचेतस्, वसिष्ठ, भृगु, नारद, also called the 10 प्रजापतिs, q.v. ; some restrict the number to 7, and some add दक्ष, धर्म, गौतम, कण्व, वाल्मीकि, व्यास, मनु, विभाण्डक &c.), [Mn.] ; [MBh.] &c. ( [IW. 206 n. 1] ) N. of शिव, [Śivag.] of बुद्ध, [L.] of a poet, [Cat.]
|