या जगी सारे चंचळ । चंचळ ते जाते सकळ ।
निश्चळ राहते निश्चळ । आत्माराम ॥१॥
स्वामींचा देह चंचल । निश्चये तो जाईल ।
परंतु कीर्तिरूपे उरेल । भक्त सिद्धाचा ॥२॥
म्हणोनि धरावा विवेक । विवेकबळे संकटे अनेक ।
स्मरता सिद्धराज एक । सुसह्य होती ॥३॥
ऐसा करोनि विचार । साधुसत्पुरुषांचा बडिवार ।
राखावा म्हणोनि निर्धार । केला ग्रामस्थांनी ॥४॥
उडाला कथाकीर्तनाचा कल्लोळ । नाम संकीर्तनाचा गदारोळ ।
पातला हरिनामाचा सुकाळ । प्रपदेपासोन ॥५॥
दीर्घसूचनेचे लोक आले । स्वामीकार्यार्थ लागले ।
जे जे करणे प्राप्त झाले । ते ते करू लागले ॥६॥
बालयोगे , ब्रम्हचारी । ईश्वरभक्त , अधिकारी ।
मातृभक्त आणि कैवारी । श्रीनक्षत्रस्वामी ॥७॥
प्रतिपदेस प्रातःकाळी । स्मरोनी शिवचंद्रमोळी ।
लोका म्हणती जे भाळी । लिहिले तैसे होईल ॥८॥
इहलोकीचे कर्य संपले । पुत्र होऊन मातृत्व दिले ।
मातामानस पुरवले । सिधराजाकारणे ॥९॥
आपणांस माझी विनंती । देवाकारणे वेचा मति ।
तेणे पावेल श्रीपति । मग काय उणे ? ॥१०॥
मज सिद्धराजे निरोपिले । ते ते सारे जाहले ।
सारे त्याच्या इच्छाबळे । चालते ॥११॥
विपत्ती स्मरावे पाय । सिद्धराज एकच उपाय ।
अन्य श्रद्धा अपाय । ऐसे जाणा ॥१२॥
आम्ही जरी गेलो । शरीररूपे अदृष झालो ।
तरी भावरूपे उरलो । आपुल्या चित्ती ॥१३॥
ऐसे सर्वा संबोधिले । कथाकीर्तन रसकल्लोळे ।
अन्न्संतर्पणे तोषविले । सकल जन ॥१४॥
श्रावण श्रुध नवमी तिथी । अपार आले भक्तातिथी ।
शिवलीलामृताची पोथी । श्रवण केली ॥१५॥
स्वामीराव आणि सत्यभामा । दुःखी मनी नसे उपमा ।
वियोग दुःखाच्या भ्रमा । भ्रमोन गेली ॥१६॥
डोळ्यास न लागे डोळा । अंतरी जीव झाला गोळा ।
विस्कटेल डाव सगळा । प्रातःकाली ॥१७॥
नक्षत्रस्वामी आणि माता । आवरोनी आपुल्या चित्ता ।
त्यागोनी सारी महत्ता । स्वस्थ झाले ॥१८॥
ब्रम्हमुहुर्ती स्नाने झाली । मायलेके पूजा केली ।
सिद्धराजाची स्मरली । नामावळी ॥१९॥
गळा रूद्राक्षाच्या माळा । भस्म रेखिले भाळा ।
स्वामीमुखावर्कळा । चैतन्याची पातली ॥२०॥
माता स्वये सिद्ध झाली । शुभ्र वसने ल्याली ।
प्रसन्न आभा दाटली ।मुखावरी ॥२१॥
गोठ्यामध्ये गायवासरू । पूर्वजन्मीचे सहचरू ।
वत्सा चाटे , लागे हंबरू । येणार आम्ही ॥२२॥
टाळ मृदुंगाचा ध्वनि । अंगणी हरिकिर्तनी ।
हरिहरांचा गजर करूनि । ग्रामवासी नाचती ॥२३॥
ग्रामस्थ येवोनि पाया पडती । गळा फुलांचे हार घालती ।
सुगंध पुष्पे अर्पिती । मातेसह ॥२४॥
होता होता वेळ आली । मायलेक दोघे उठली ।
वडिलजनांचे पाया पडली । आता येणे नाही ॥२५॥
तो स्वामीरावाचे बांध फुटले । योगियास कवटाळले ।
अश्रुपाते अवघ्राणिले । नक्षत्रस्वामी ॥२६॥
सत्यभामेने मिठी घातली । मातेच्या कुशी शिरली ।
जणू गंगा -सरस्वती भेटली । प्रीति संगमी ॥२७॥
योगी मुक्तांचा मेरूमणि । देवासन्मुख जोडोन पाणी ।
वदे ‘देवा चक्रपाणी । कृपा असावी ’ ॥२८॥
या स्थळी आमचा वास । नित्य राहील खास ।
यावे भेटण्यास । आषाढ -श्रावण मासी ॥२९॥
स्वामीरावाचे कुल रक्षावे । ग्रामस्थांसी अभय द्यावे ।
आपुल्या ब्रीदासी राखावे । अहर्निश ॥३०॥
तो सत्यभामा -स्वामीराव । जोडोन पाणी सद्‌भाव ।
जो सज्जनांचा स्वभाव । उद्गारिले ॥३१॥
" स्वामी ऐसा प्रसाद द्यावा । जेणे घडेल नित्य सेवा ।
माझ्या कुळीचा ठेवा । होऊन जावा ॥३२॥
नम्रभावे स्वामी वदले । "सिद्धराज किंकर मी ।
निश्कांचन , अकिंचन मी । काय देऊ प्रसादा ? ॥३३॥
‘ मागे प्रभू श्रीरामाने । पादुका दिल्या प्रेमाने ।
भरते पूजिल्या आस्थेने । नंदिग्रामी ॥३४॥
मग पायी खडावा । दिल्या त्यांनी स्वामीरावा ।
माझ्या कुळीचा ठेवा । झाला निरंतर ॥३५॥
तव प्रातःकाल पातला । भक्तसमुदाव जमला ।
भाविकांचा गळा दाटला । स्फुंदति जन ॥३६॥
नक्षत्रस्वामी निघे आता । सवे गायवासरू आणि माता ।
स्थिर करोनिया चित्ता । कैवल्यधामा ॥३७॥
वाद्यांचा कल्लोळ उडाला । हरिनामाचा गजर झाला ।
समुदाव अवघा निघाला । राऊळाकडे ॥३८॥
राऊळाचे उत्तरद्वारी । समुदाय जमला भारी ।
म्हणे कोपला श्रीहरि । आदिसिद्ध ॥३९॥
भीति , दुःख , उत्सुकता । ग्रामस्थांचे ग्रासे चित्ता ।
सत्पुरूषाची मूर्ति आता । दिसणार नाही ॥४०॥
चंचल वायू अचल झाला । जीवमात्र स्तब्ध झाला ।
क्षण ऐसा पातला । समाधीचा ॥४१॥
होता गमस्थीचा अस्त । चित्तवृत्ति होती सुस्त ।
अघाचलांची चाले गस्त । अनिर्बंदह ॥४२॥
आकाशी मेघ दाटले । वृष्टि करावया आले ।
देवलोकी सिद्ध झाले । स्वागता सुरगन ॥४३॥
तासे , मर्फे आणि कणे । ढोल , पखवाज , शहाजणे ।
नगारा , भेरी दशगुणे । शब्द करति ॥४४॥
स्वामी , माता , गायवासरू । सुजन ग्रामस्थांचा दळभारू ।
सुशब्दे अळवती हरिहरू । देवालयी पातला ॥४५॥
सिधराज भक्तांचा कैवारी । जागृत अखंड गाभारी ।
स्वामी त्यासी नमस्कारी । मातेसह ॥४६॥
म्हणे , ‘इहलोकी रक्षिले । तैसेच पाहिजे केले ।
परलोकी रक्षण , कृपाबले । आमचे देवा ॥४७॥
आता इच्छितो मुक्ति । स्वरूपतेची द्यावी गति ।
मातेची अनन्य भक्ति । वरद व्हावी , ॥४८॥
पुनरूपि साष्टांग वंदिला । तो गाभारी प्रकाश दाटला ।
प्रकाशरूपे पातला । श्रीसिद्धराज ॥४९॥
बालयोगी आणि माता । यांच्या धरोनिया हाता ।
प्रकाशरूपे निघे त्राता । समाधीस्थली ॥५०॥
बाहेर गाय वत्सा चाटे । भरली कास पान्हा फुटे ।
नेत्री अश्रुंचा पूर दाटे । ते मातृहृदय ॥५१॥
ऐसे दृष्य अवलोकून । समुदाय गेला हेलावून ।
हृदये आली गलबलून । कैसे वर्णू ? ॥५२॥
समाधीस्थानी मोठे विवर । सुगंधी द्रव्यांनी अपार ।
नाना फुलांनी सुंदर । सजविलेले ॥५३॥
समयांचा प्रकाश मंद । कापूर अर्गजाचा गंध ।
ऐसे सारे झाले धुंद । वातावरण ॥५४॥
दिनमणीचा उदय झाला । आणि योगी निघाला ।
हाती घेउनि ग्रंथ भला । शिवलेलामृत ॥५५॥
मातेसवे ब्रम्हचारी । उभे राहिले विवरद्वारी ।
ग्रामस्थांना नमस्कारी । अनन्यभावे ॥५६॥
आली वत्सा सह धेनू । योगीराजाची कामधेनू ।
गळा घंटिका रुणझुणू । वाजतसे ॥५७॥
पुढे नक्षत्रस्वामी , माता । मागे वत्स , धेनू जाता ।
निघे श्रीसिद्धराज त्राता । प्रकाशरूपे ॥५८॥
बसले सिद्धासन घालून । दृष्टि नासिकाग्र करून ।
ब्रम्हरंध्री प्राण शोषून । योगिराज ॥५९॥
सन्मुख बसली माता , गाय । वत्स बसले दुमडे पाय ।
भ्रांतिपलिकडे जाय । कुटूंब सारे ॥६०॥
विवरापासोन प्रकाश निघाला । गाभारी जाऊन निमाला ।
स्वस्वरूपी सामावला । नक्षत्रस्रामी ॥६१॥
मग विवरमुखी चिरे ठेवले । जडहृदये लोक भले ।
वियोगदुःखे व्याकूळलेले । परतले सावकाश ॥६२॥
श्रीनक्षत्रस्वामींचे चरित्र अद्‌भूत । मने सज्जनांची होती शांत ।
भक्त आनंदाने परिसोत । सप्तमोध्याय हा ॥६३॥