स्त्रीशिक्षा - कामशमन

( चाल - उद्धवा शांत० )

बाई ठाकम ठिक्का मोठा । काम दाविसि थाटामाटा । आतां अमुचि न करीं थट्टा  ।
आम्हीं धरील्या उपरतिवाटा ॥चाल॥ तांबुलें लालि आलि ओंठा ।
आंगि दाविसि यौवनताठा । कां मिरविशी शृंगार थाटा ॥ व्यर्थचि हा तव श्रम मोठा ॥१॥
अकां उगिच सरकविसी पदरा । कां करा करीसी न भारा ।
मिळे येथें क्षणभर थारा । चमकविसी व्यर्थचि हारा ॥चाल॥
रुप लावण्याचा भारा । तर्तरेचा अलंकारा । न भुलो या अयि नि:सारा । संसार त्यजिला जो खोटा ॥२॥
तूं म्हणसी असिं मीं न इच्छीं । परि करवी कुण बळें पच्चे । सुनो बात मायीं हैं सच्चे ।
तेरी परीग अससि तूं कच्ची ॥चाल॥ नेणसीग कामक्रोधाची । हे शक्ति तव मति आंचि ।
हे करील तुजला लुच्ची । साचि होईल दे खोटा ॥अयि०॥३॥
हा राजस खादड पापी । वैरी हा पहा बहुरुपी ॥ हा घालिल तुजला टोपी ॥
दु:परचि हा जग चेपी ॥चाल॥ हा विद्वद्धैर्या लोपी । हा तुमचीं पुण्यें कापी ।
हा तुमची थोरीव दडपी । कोपरुपी रोखी हा करटा ॥अयि०॥४॥
इंद्रिये आणि मन मति हे । तिनही किल्ले असतिग तूं हे । ठेवि स्वाधिन आन न पाहे ।
रंगरुपा भुंलु नको मोहें ॥चाल०॥ दुजाशत्रू कमासमनोहे । हा तुजला देईल पोहे ॥
तस्मात्त्वं जत्द्यबले हे । हरीभक्त्या हि बलिष्ठा ॥५॥
अयि कामचि करी तोटा । तुज दाविल जनिमृतिवाटा ॥धृ०॥