मराठी मुख्य सूची|मराठी पुस्तके|सार्थ श्रीएकनाथी भागवत|अध्याय तिसरा|
श्लोक ७ वा

एकनाथी भागवत - श्लोक ७ वा

नाथमहाराजांचा हा प्रासादिक ग्रंथ परमपूज्य असल्याने यावर भक्तजनांची आदरबुद्धी आहे.


इत्थं कर्मगतीर्गच्छन् बह्वभद्रवहाः पुमान् ।

आभूतसंप्लवात्सर्गप्रलयावश्र्नुतेऽवशः ॥७॥

होता पूर्णत्वें जो स्वतंत्र । तो झाला कर्मपरतंत्र ।

नानाकर्मगतिपात्र । दुःखसुखक्षेत्र सदा वाहे ॥४४॥

मानोनि विषयांचें सुख । देखतदेखतां घेतलें विख ।

त्याचें अगणित असुख । जन्मकोटी दुःख सोशिताम न सरे ॥४५॥

दुःखावरी दुःखांचे आवर्त । मोहशोकांचे गर्ती पडत ।

अतियातनेमाजीं बुडत । सदा उकडत काळाग्नीं ॥४६॥

ऐसे सोशितां दुःखशोक । पुढें अवचितां एकाएक ।

महाप्रळयाचा भडका देख । निकट सन्मुख अंगीं वाजे ॥४७॥

तेथें मागें न वचे काढिला पावो । पुढें निघावया नाहीं वावो ।

निजकर्में बांधिला पहा वो । प्रळयाचा घावो मस्तकीं वाजे ॥४८॥

उत्पत्तिस्थितिप्रकरण । तुज सांगितलें संपूर्ण ।

आतां प्रळयाचें लक्षण । सावधान अवधारीं ॥४९॥;

N/A

References : N/A
Last Updated : September 19, 2011

Comments | अभिप्राय

Comments written here will be public after appropriate moderation.
Like us on Facebook to send us a private message.
TOP