काष्ठा [kāṣṭhā] 1 A quarter or region of the world, direction, region; काष्ठा (दिश) मुदीचीमिव तिग्मरश्मिः (दिदीपे)
[Ki.3.55;] cf. also पर्वा तु काष्ठा तिमिरानुलिप्ता Avimārkam 2.12.
A limit, boundary; स्वां काष्ठामधुनोपेते
[Bhāg.1.1.23;] स्वयं विशीर्णद्रुमपर्णवृत्तिता परा हि काष्ठा तपसः
[Ku.5.28.] The last limit, extremity, pitch, climax, excess; काष्ठा- गतस्नेहरसानुविद्धम्
[Ku.3.35.] Race ground, course.
A mark, goal.
The path of the wind and clouds in the atmosphere.
A measure of time = A Kalā; शुक्लस्त्वं बहुलस्त्वं च कला काष्ठा त्रुटिस्तथा
[Mb.1.25.14.] Water.
The sun.
A fixed place of a lunar mansion.
N. N. of a wife of Kaśyapa and daughter of Dakṣa.
The yellow colour or the कदम्ब tree; cf. काष्ठा दिक्कालहारिद्रस्थित्युत्कर्षेषु तु स्त्रियाम्
[Nm.] A form, form of appearance; काष्ठां भगवतो ध्यायेत्स्वनासाग्रावलोकनः
[Bhāg.3.28.12.]