२५७४
येऊनि नरदेहीं वायां जाय । नेणें संतसंग कांहीं उपाय ॥१॥
कली वाढलासे अधम । ब्रह्माण सांडिती आपुलें कर्म ॥२॥
शुद्ध याति असोनि चित्त । सदा नीचाश्रय करीत ॥३॥
देवपूजा नेणें कर्म । न घडे स्नानसंध्या धर्म ॥४॥
ऐसा कलीचा महिमा । कोणी न करी कर्माकर्म ॥५॥
एका जनार्दन शरण । घडो संतसेवा जाण ॥६॥
२५७५
मंत्रतंत्राची कथा कोण । गाइत्री मंत्र विकिती ब्राह्मण ॥१॥
ऐसा कलीमाजीं अधर्म । करिताती नानाकर्में ॥२॥
वेदशास्त्रीं नाहीं चाड । वायां करिती बडबड ॥३॥
एका जनार्दनीं धर्म । अवघा कलीमाजीं अधर्म ॥४॥
२५७६
कलीमाजीं नोहे अनुष्ठान । कालीमाजीं नोहे हवन । कालीमाजीं नोहे पठण । नोहे साधन मंत्राचें ॥१॥
नोहे योगयागाविधी । नसती अंगीं ते उपाधी । वाढतसे भेदबुद्धी । नोहे सिद्धि कोणती ॥२॥
न चले कर्माचें आचरण । विधिनिषेधांचे महिमान । लोपली तीर्थे जाण । देवप्रतिमा पाषाण ॥३॥
न ठाके कोणाचा कोठें भाव । अवघा लटिका वेवसाव । एका जनार्दनीं भेव । जेथें तेथें वसतसे ॥४॥
२५७७
कोणासी न कळे अवघे जहाले मूढ । म्हणती हें गुढ वायां शास्त्र ॥१॥
आपुलाला धर्म नाचरती जनीं । अपीक धरणी पीक न होय ॥२॥
अनावृष्टी मेग न पडे निर्धार । ऐसा अनाचार कलीमाजीं ॥३॥
एका जनार्दनीं नीचाचा स्वभाव । न कळे तया भाव कोण कैसा ॥४॥
२५७८
पंडित शास्त्री होती नीच याती । त्यांचे ऐकताती नीति ते धर्म ॥१॥
स्वमुखें ब्राह्मण न करती अध्ययन । होती भ्रष्ट जाण मद्यपी ते ॥२॥
नीचाचें सेवक करती घरोघरीं । श्वानाचिये परी पोट भरती ॥३॥
एका जनार्दनीं आपुलीं स्वधर्म । सांडुनियां वर्म होती मुढ ॥४॥
२५७९
या पोटाकारणें न करावें तें करिती । वेद ते विकिती थोर याती ॥१॥
नीचासी शब्दज्ञान सांगती ब्राह्मण । ऐकती ब्रह्माज्ञान त्यांचें मुखें ॥२॥
श्रेष्ठवर्ण होउनी नीचकर्म करिती । कांहीं न तें भीती पुण्यपापा ॥३॥
एका जनार्दनीं सांडोनि आचार । करिती पामर नानामतें ॥४॥
२५८०
कलियुगामाजीं थोर जाले पाषांड । पोटासाठीं संत जाले उदंड ॥१॥
नाहीं विश्वास संतदया मानसीं । बोलती वायांविण सौरस अवघा उपहासी ॥२॥
वेद पठण शास्त्रें संभाषे पुराणमत । अवघें बोधोनि ठेविती बोलती वाचाळ मत्त ॥३॥
देव भजन संतपुजन तीर्थ महिमान न कळे मुढ । ऐसें कलियुगीं जाले जाणत जाणत दगडा ॥४॥
एका जनार्दनीं काया वाचा राम जपा । सोपें हें साधन तेणें नोहे पुण्यपापा ॥५॥
२५८१
अल्प ते आयुष्य धन कलीं । मर्यादा हे केली संतजनीं ॥१॥
जनमय प्राण न घडें साधन । नोहे तीर्थाटन व्रत तप ॥२॥
असत्याचें गृह भरलें भांडार । अवघा अनाचार शुद्धबुद्ध ॥३॥
एका जनार्दनीं म्हणोनि । येते कींव । बुडताती सर्व महाडोहीं ॥४॥
२५८२
कोण मानील हा नामाचा विश्वास । कोण होईल उदास सर्वभावें ॥१॥
कलियुगामाजीं अभाविक जन । करती उच्छेदन भक्तिपंथा ॥२॥
नानापरीचीं मतें नसती दाविती । नानामंत्र जपती अविधीनें ॥३॥
एका जनार्दनीं पातकाची राशी । नाम अहर्निशीं न जपती ॥४॥
२५८३
वंदुं अभाविक जन । ऐकावेंक साधन पावन । कलियुगीं अज्ञान । अभाविक पैं होती ॥१॥
न कळे श्रुती वेदशास्त्र । पुराण न कळे पवित्र । ज्ञान ध्यान गायत्री मंत्र । जप तप राहिलें ॥२॥
यज्ञ यागादिक दान । कोणां न कळें महिमान । अवघे जाहले अज्ञान । न कळे कांहीं ॥३॥
लोपले मंत्र औषध । गाईस न निघे दुग्ध । पतिव्रता ज्या शुद्ध । व्यभिचार करिती ॥४॥
ऐसियानें करावें काय । तिहीं ध्यावें विठ्ठल पाय । एका जनार्दनीं ध्याय । विठ्ठल नाम आवडी ॥५॥