२६२६
रडती पोटासाठीं । झालों म्हणती संन्यासी ॥१॥
वर्म न कळेची मुढां । होतो फजित रोकडा ॥२॥
जनीं नारायणा । अवघा भरला जनार्दन ॥३॥
तडातोडी करूनी वर्म । चुकला तो अधम ॥४॥
सर्वांठायीं नारायण । एका जनार्दनीं भजन ॥५॥
२६२७
त्यागूनियां स्त्री संन्यासी जे होती । पतना ते जाती अंतकाळीं ॥१॥
घेउनी संन्यास ध्यान पै स्त्रियांचे । गुंतलासे आशे वायां जाये ॥२॥
नारायण नामीं नाहीं पैं आचार । सर्व अनाचार स्त्रीतें लक्षी ॥३॥
एका जनार्दनीं संन्यास लक्षण । गीतेमाजीं कृष्ण बोलियेला ॥४॥
२६२८
त्यागुनी कर्म जाहला संन्यासी । ज्ञान ध्यान नाहीं मानसीं ॥१॥
शिखा सूत्र त्यागून जाण । करी दंडासी ग्रहण ॥२॥
नित्य भिक्षा पुत्राघरीं । मठ बांधोनी राहे द्वारीं ॥३॥
एका जनार्दनीं संन्यास । वायांची नाश कायेचा ॥४॥
२६२९
डोई बोडोनी केली खोडी । काया विटंबिली बापुडी ॥१॥
ऐसें नोहे निर्मळपण । शुद्ध करी कां अंतःकरण ॥२॥
राख लाउनी वरच्यावरी । इंद्रियें पीडिलीं भरोवरी ॥३॥
संध्या स्नान द्वादश टिळे । फासे घालुनी कापी गळे ॥४॥
बगळा लावूनियां टाळी । ध्यान धरुनी मत्स्य गिळी ॥५॥
पाय घालुनी आडवा । काय जपतोसी गाढवा ॥६॥
कन्येसमान घरची दासी । तिशीं व्यभिचार करिसी ॥७॥
लोकांमध्यें मिरविसी थोरी । घरची स्त्री परद्वारीं ॥८॥
श्वान आले बुद्धिपणा । चघळोनी सांडी तो वहाणा ॥९॥
एका जनार्दनीं निर्मळ भाव । तेथें द्वेषा कैंचा ठाव ॥१०॥
२६३०
दीनाचें उपार्जन करी पोटासाठीं । म्हणे मज लंगोटी द्याहो कोण्हीं ॥१॥
घेउनी संन्यास हिंडे दारोदारी । ' नारायण ' करी पोटासाठी ॥२॥
काम क्रोध वैरी सदोदित पीडी । वरी शेंडी बोडी करुनीं काई ॥३॥
व्यर्थ विटंबना करिती जनांत । संन्याशाची मात सोंग दावी ॥४॥
एका जनार्दनीं संन्यास साचा । रामनाम वाचा उच्चार करी ॥५॥
२६३१
षडवैरियांचा करावा आधीं नाश । मग सुखें संन्यास घ्यावा जगीं ॥१॥
आशा मनीषा यांचा तोडोनियां पाश । मग मुखें संन्यास घ्यावा आधीं ॥२॥
एका जनार्दनीं संकल्पाचा त्याग । सुखें संन्यास मग घ्यावा आधीं ॥३॥
२६३२
संन्यासी करी गृहस्थाश्रम । तेथें तया अधर्म वोढवला ॥१॥
करपात्रीं भिक्षा हाचि त्याचा धर्म । न करितां अधर्म स्वयें जोडे ॥२॥
नाश करावे षड्वैरी नेमें । तया संन्यास कर्में म्हणिजेती ॥३॥
एका जनार्दनीं गृहस्थाची बरा । फजिती बाजारा उभ्या होय ॥४॥
२६३३
नुपजे अनुताप ज्ञान । काय घेउनी विज्ञान ॥१॥
अनुतापाविण । व्यर्थ संन्यास ग्रहण ॥२॥
संन्यास घेतलिया पाठीं । काम नुपजावा पोटीं ॥३॥
ऐसे संन्यास लक्षण । एका जनार्दनीं खुण ॥४॥
२६३४
भिक्षेलागीं पाणीपात्र । सांठवण उदर मात्र ॥१॥
सायंकाळीं प्रातःकाळासी । भिक्षा संग्रह नसावा निश्चयेंसी ॥२॥
संग्रह यत्नाचीया चाडा । मोहोळ अवघा कडा ॥३॥
मोहोळ झाडितां त्यासी । नाश होतो मासीयासी ॥४॥
सर्व मायीक पदार्थ । एका जनार्दनीं परमार्थ ॥५॥
२६३५
वासनेंचे वसन समूळ फाडी । त्रिगुण जानवेंक तयावरी तोडी ॥१॥
यापरी जाणोनी संन्यासु घेई । गुरुवचनें सुखें विचरतु जाई ॥२॥
मन दंडिजे तोचि घेई सुंदंडु । जीवनेंविण कमंडलु अखंडु ॥३॥
एकाक्षरजप करी । क्षराक्षरातीत धरणा धरी ॥४॥
स्वानंदाचें करी करपात्र । सहजीं सहज जेवीं नारायण वक्त्र ॥५॥
एका जनार्दनीं सहज संन्यासु । सहजीं सहज तेथें न लगे आयासु ॥६॥