पद ५१
चाल -जन्मा येऊनि केलेस०
चारी वर्णाचे आम्ही गुरु । आम्हां नाही कर्माऽचारु ॥ध्रृ०॥
ब्रह्म जाणुनी घेतले आम्ही । वेद पुराणांची पोत खोलूं ॥१॥
उपनिषद -शास्त्रे आम्ही त्यागूं । स्वस्वरुप निश्चय करुन देऊं ॥२॥
श्रुतिस्मृतीसी मौन्यचि ठेवूं । उन्मनीचे स्थीती नेऊं ॥३॥
म्हणे भागीरथी अहो जीवा । चैतन्य स्वरुप करुन ठेवूं ॥४॥
पद ५२
चाल -अवघा तूंचि हरि०
आतां तूं नाही तूं नाही ॥ अवघाऽमीऽऽच पाही ॥ध्रृ०॥
सद्गुरुनाथ भोळा । मीतूंपणाचा केला गोळा ॥१॥
चंद्र सूर्य तारा । अवघा मीच भरला सारा ॥२॥
वेद शास्त्र पुराणां । मीच विस्तार केला जाणा ॥३॥
मी मी म्हणतां विस्तार झाला । व्यष्टि समेष्टी गुंतुनि पडला ॥४॥
बलभीम राणा ठरला । भागीरथिभाव ’ मी ’ मधे गेला ॥५॥
पद ५३
चाल -सुदिन उगवला०
धन्य जाहले , आजी संत पाहिले ॥
आजी सद्गुरु भेटले ॥ध्रृ०॥
त्रिविध ताप गेले । मन उल्हासले ॥
चित्तवृत्तीसि निरोधिले ॥१॥
बोध प्रबोध ऐकिले । निजबोध नयनिं दाविले ॥
त्वम ततपद ऐक्य केले ॥२॥
जीव शीव नांव उडविले । असिपदासि मेळविले ॥
कैवल्यपदी बसवीले ॥३॥
बलभीमराये ऐसे केले । अन्वय व्यतिरेक पूर्ण दाविले ॥
भागिरथीस निजानंदि बसविले ॥४॥
पद ५४
चाल -अहंमेला मरुन०
अहं मेली मरुनी गेली वाया ॥
बुद्धि मुंडुनि बसवीली एके ठाया ॥ध्रृ०॥
संध्यापत्र हातीचे सोडिले ॥
त्रीसुताचे जानवे तोडिले ॥१॥
त्रिकाळीची सध्यां म्यां सोडिली ॥
मीतूंपणाची शेंडी काढीली ॥२॥
ऐसे सख्य बलभीमाचे ॥
दास्य भागीरथी करी त्यांचे ॥३॥
पद ५५
चाल -अवघड मोठा मोठा गड०
बनारस चोळी , चोळिग जरतारी ।
लेवविली प्रेमे बहु भारी ॥ध्रृ०॥
चौदेहाची , देहाची घडी बनवी ।
अस्ति भाति रुप हळद लावी ।
चिदानंद कुंकू , भाळि शोभे चीरी ॥१॥
नवलक्ष पातळ , नेसुनि मी सजले ।
नामरुप पाटावर बसले ।
चोळिची अजब , अजब कारागिरी ॥२॥
निजबोधाचे बांधोनि मंगळसूत्र ।
गळसरी मुहूर्त मणि हार ।
पीत कंकण बांधुनिया करी ॥३॥
चारि पुरुषार्थ , करुनि जोडवे ।
विरोद्यासहित सदा नवे ।
हिरवी कांकणे , हाति नागमोडी ॥४॥
नाकी नथ , नथ सर्जेदार ।
ब्रह्मानंदि करुनि ठेविले स्थीर ।
उजळली प्रभा , स्वरुपसागरी ॥५॥
बलभीम सद्गुरु , सदुगुरु कलाधारे।
लेवविले सौभाग्य परोपरी ।
भागिरथी म्हणे , प्रेमे बाळुताई ।
दोघे खेळू एके ठायी ॥६॥
पद ५६
चाल -राम स्मरावा राम०
माया असे अनिवार , प्रभु तुझी ॥ध्रृ०॥
मायबाप पुत्र भ्रतार । यांतचि गुंतले फार , सदोदित ॥१॥
वर्णाश्रम गृह धनहि मानिले ।
कर्माचा अभिमान , सदोदित ॥२॥
चित्त मन चंचल निशिदिनि असतां ॥
चरणिं न राहे भाव , सदोदित ॥३॥
भागिरथीही प्रार्थितसे तुज ।
बलभीमचरणी राहो सदोदित ॥४॥
अभंग ५७
येग येग विठाबाई । पांडुरंगे माझे आई ॥१॥
गाई वत्स घेउनि येई । प्रेमपान्हा मज देई ॥२॥
उपमन्यूसि सागर दिधला । मज काय दूर केला ॥३॥
बलभीमा माझे आई । भागिरथीसी हृदयी घेई ॥४॥
पद ५८
चाल -बिघडले मी सुधरते०
बिघडले मी सुधरते कैची ॥ साक्ष देते श्रृतिस्मृतीची ॥ध्रृ०॥
नाही मायबाप मजसी । कुटुंब न कबिला मजशी ॥१॥
ग्वाही देते आपुल्या मनाची ॥१॥
दुकान घातले कलावंतिणीचे । सुरती वाजवुनि देते ॥
आला गेला भोगी " मी " शी ॥२॥
भिक्षा मागते घरोघरी । राहते मी सद्गुरुद्वारी ॥३॥
नाही घर -दार मजशी । लागुं नका माझ्या संगतिशी ॥
तुमची ही गती होईल मजऐशी ॥४॥
शास्त्रपुराणे मज नको ती । उपनिषदे भाष्ये तेवी ॥
वेद लागती पायापाशी ॥५॥
बलभीम बालक बोले । गोविंद कांत पाहे ॥
भागिरथीही निरंजनी राही ॥६॥
पद ५९
चाल -निःसंग मुरली झाले०
अहो या ख्यालीचे घर रीघाले ।
ख्याल पाहून आनंदले ॥ध्रृ०॥
चार तत्त्वांचा करुनी महाल ।
शून्याचे छत दिधले ॥१॥
चंद्रसूर्यप्रकाश त्यांमधे ।
चांदण्याचे प्याले लाविले ॥२॥
वनस्पतीचा बाग लाविला ।
नरतनूचे फूल लागले ॥३॥
गंगादि नद्या रक्तवाहिन्या ।
विचारांचे फोये उडाले ॥४॥
बलभीमअंकी शेज करुनी ।
ठकु निरंजनी लोळे ॥५॥
पद ६०
चाल -श्रीमंत पतीची राणी .
तुझी माझी एकचि राशी ।
म्हणुनिया प्रेम घालिसी ॥ध्रृ०॥
त्वंपद अस्ति भाति प्रीय । तत्पद सच्चिदानंद ॥
मिळणी पाहतां एकचि रुप । जाहले रुप अपरुपशी ॥१॥
त्वंपद हा अर्धा चंद्र । ततपद हा अर्था चंद्र ॥
दोहोंचि मिळणी पाहता । उदय पूर्ण चंद्रासी ॥२॥
त्वंपद ततपद मिळुनी । असिपद आकाश पूर्ण ॥
तीहींची मिळणी होतां । पाहि एका कर्दमासी ॥३॥
बलभीमचरणी लीन । दास ठकू बाळ तान्हा ॥
विनविते होऊनि दीन । माय पाजी आनंदपान्ह्यासी ॥४॥