मावळत्या दिनकरा, अर्घ्य तुज जोडुनि दोन्हीं करां ध्रु०
जो तो वंदन करी उगवत्या,
जो तो पाठ फिरवि मावळत्या,
रीत जगाची ही रे सवित्या !
स्वार्थपरायणपरा. १
उपकाराची कुणा आठवण ?
'शितें तोंवरी भुतें' अशी म्हण;
जगांत भरलें तोंडपुजेपण,
धरी पाठिवर शरा ! २
असक्त परि तूं केलिस वणवण,
दिलेंस जीवन, हे नारायण,
मनीं न धरिलें सानथोरपण.
समदर्शी तूं खरा ! ३
प्रभु-सचिवा विरहीं मुखधूसर
होति दयामृदु नयनिष्ठुर कर
टाकुनि कारभार चंद्रावर
चाललास तूं घरा ! ४