जमादार

भा.रा.तांबे यांच्या कविता अत्यंत हळुवार असून त्या मनाला भिडतात.


'काय जमादार तुझा शेवटील पाहरा ?

जागशि निमकास खरा, पाहर्‍यांत मोहरा !

क्षितिइं अर्धमग्न चंद्र वाट पाहि का सखिची ?

मदनापरि हा प्रवालवर्ण उधळी किरणशरां ! १

जागुनिया अंवशीचा दाट पालवीमधून

पक्षि, हांक दे प्रियेस, 'जाइन बाहेर जरा,'

'परवल बतलाव जाव ! रोकटोक फिर किसकी ?'

'परवली बात मजशि करिशि काय चाकरा ?' २

'मालिक तुम मैं नोकर कवराणिसाब, सही;

पर बंदा हुक्म का हुं, पहरेका काम बुरा !'

'सरली रे रात्र परी, परवलचें काम काय ?

हटकशील दिवसा का ? तूं आखडसासरा ! ३

'नहि तंबुर, बगुल नही, वर्दि नही, बजि अबतक;

अमल तिन बजनेका, हिरना नहि अभि उतरा !'

'सारि रात्र झोप नाहिं, ये हुशारि पवनिं गार,'

'नींद लेव बाइसाब !' नेक एक तुंच खरा !' ४

N/A

कवी - भा. रा. तांबे

जाति - दासी

राग - कलिंगडा

ठिकाण - लष्कर ग्वाल्हेर

दिनांक - ६ ऑक्टोबर १९३५

Last Updated : October 11, 2012

Comments | अभिप्राय

Comments written here will be public after appropriate moderation.
Like us on Facebook to send us a private message.
TOP