जयति ललाटकटाक्षः शशिमौलेः पक्ष्मलः प्रियप्रणतौ ॥
धनुषि स्मरेण निहितः सकण्टकः केतकेषुरिव ॥१॥
सानन्दा गणनायके सपुलका गौरीमुखाम्भोरुहे सक्रोधा कुसुमायुघे सकरुणा पादानते वज्रिणि ॥
सस्मेरा गिरिजासखीषु सनया शैलाधिनाथे वहन्भूमीन्द्रं प्रदिशन्तु शर्म विपुलं शम्भोः कटाक्षच्छटाः ॥२॥
एकं ध्याननिंमिलनान्मुकुलितं चक्षुर्द्वितीयं पुनः पार्वत्या वदनाम्बुजस्तनतटे श्रृङ्गारभारालसम् ॥
अन्यद्दुरविकृष्टचापमदनक्रोधानलोद्दीपितं शंभोर्भिन्नरसं समाधिसमये नेत्रत्रर्य पातु वः ॥३॥
पक्ष्मालीपिङ्गलिम्नः कण इव तडितां यस्य कृत्स्न्नः समूहो यस्मिन् ब्रह्माण्डमीषदिधटितमुकुले कालयज्वा जुहाव ॥
अर्चिर्निष्टप्तचूडाशशिगलितसुधाघोरझंकारकोणं तार्तीयं यत्पुरारेस्तदवतु मदनप्लोषणं लोचनं वः ॥४॥
इति शिवलोचनस्तुतिः ।