वसंततिलका
"गांठ्याळ जो ह्रदय सांद्र न होय ज्याचे । नामेचि देवनळ. कार्य नसे तयाचे ॥
धत्तूरही कनक नाम सदा धरीतो । होईल काय रसिके कनकापरी तो?" ॥१३१॥
ते बोलति युवति- "लाज मनी दडाली । होती. तुवा विघरता मन ते उडाली ॥
आता वरू नळवरासि तुला नवाजू । वाजू तुझी स्तुति करोनि; कशास लाजू? ॥१३२॥
पद
नळ नवरा मी नोवरी । मज तो वरी । काय होईल ऐसे? ॥ विरह दुःसह तोवरी ।
कोण सावरी? । आता करावे कैसे? ॥ युगसम होय विभावरी । घर वोवरी । स्मरबाणविलासे ॥
मार करु तो नावरी । तरि या वरी । एक शयन-निवासे ॥धृ०॥
हे वनभूमि मनोहरी । सुमनोभरी । शुककोकिळवृदे ।
करिती कलरव बंभरी । उदरंभरी । अरविंदमरंदे ॥ चिंतित कांत निरंतरी । हरिदंतरी । निरखोनि न मंदे ॥
भीम जया कुसुमाकरी ॥ स-सुमा करी । माळ घालू आनंदे ॥१॥
भीमनृप स्तुतिवाचकी । कवियाचकी । स्तविला बहुधा जो ॥ या वसुधेवरि राजकी । वरराज की । सुरराज बुधा जो ॥
म्यां सुमनोमयमंचकी । मृदु कंचुकी । निषधेंद्र हिरा जो ॥ बैसविला सुखदायकी । त्याच नायकी । चित्त माझे विराजो ॥
तो रघुनाथसम क्षमातनयासमा । होय मी तरि तारा ॥२॥
वीरसेनसुत चंद्रमा । ज्यासि सांद्र मा । कोण त्याविण थारा ॥ तो हरि त्यास मनोरमा ।
जाहले रमा । ऐसे समज उदारा ॥ रूपभरे ह्रदयंगमा । नभसंगमा । येथे न करि विचारा " ॥३॥१२३॥
मालिनी
परिसुनि पद ऐसे जे इने गाइजेले ।
पतगकुलवतंसे अंतरी ध्याइजेले ॥
परवशह्रदया हे नैषधे राजहंसे ।
म्हणुनि समजता हे बोलिजे राजहंसे ॥१३४॥
दण्डी
"जसी रंजलीस तू निषधभूपी । तसा तोही रंजला तुझ्या रूपी ॥
दैवघतिते अन्योन्य व्हाल सोपी । तुम्ही नांदाल सत्य मी निरोपी ॥१३५॥
कोण योजावी नोवरी नळाला । ब्रह्मदेवे हा जै विचार केला ॥
तुझा नामाक्षरसंघ घेइजेला । असे भासते माझिया मनाला ॥१३६॥
मालिनी
नळरहित वरासी तूज योजूनि पाहे ।
तरि मग विधिऐसा कोणता मूढ आहे? ॥
अचतुर नर तोही जाहल्या जेविता की ।
सळमिसळ करीना सर्वथा खीर ताकी ॥१३७॥
दण्डी
कशाला हे बोलणे काय येणे । तुवा वरिला नळराज, तूहि तेणे ।
सफल माझे हे येथवरी येणे । राजकन्ये, निरोप मला देणे ॥१३८॥
चतुर सुंदर तो तरुण निषधराजा । तुवा राजी केलाच तू घरा जा ॥
धन्य वैदर्भी, दैवयोग तूझा । बोल मानी यथार्थ मनी माझा ॥१३९॥
मालिनी
करुनि मज रवाना राजसे तूजसाठी ।
नृपति निरखि माझी वाट आरामवाटी ॥
बसवुनि निजपाठी तूज नेईन तेथे ।
परि चुकुर तुझे हे लोक होतील येथे" ॥१४०॥