दमयंती स्वयंवर - पृष्ठ १६

रघुनाथ पंडित यांच्या काव्यात इतके माधुर्य व इतका रस आहे की, ते आरंभापासून शेवटापर्यंत वाचल्यावाचून मनाची तृप्ति होत नाही व एकदा वाचले म्हणजे पुनः वाचावेसे वाटते.


दण्डी

'मूलि उपवर हे जाहली यियेला । पाहिजे की वर योग्य पाहिजेला' ॥

ऐसे ऐकोनी, वधूचिया बोला । सैंवराचा मग यत्न नृपे केला ॥१५१॥

नगर सारे श्रृंगारविले तैसे । भूमिभागी वैकुंठ दिसे जैसे ॥

लिखित पाठविले सकल नृपा कैसे । "तुम्ही यावे जी सैवरासि" ऐसे ॥१५२॥

निषधरायासी लिखित पाठवी तो । प्रतिद्वीपभूपत्सहि लिहीतो ॥

अशा यत्नी नृप लागला अहो तो । पुढे परिसा वृत्तांत कसा होतो ॥१५३॥

ऋषी नारद असता नभोविहारी । दिसे वैजयंत तया मनोहारी ॥

मणी रमणीय कनककलश भारी । सुरपतीचा जो सौध महा भारी ॥१५४॥

तया प्रासादी जाय ऋषी पाहे । सभा केली देवेंद्र बैसलाहे ॥

फार आदरिले तया देवराये । अर्घ्यपाद्यादिक करुनि विनतकाये ॥१५५॥

वसंततिलका

देवेंद्र देवऋषिला, मग बोलताहे । मंदार आजि फळला अथवा लता है ॥

माझ्या विलोचनसहस्त्रदळावलीला । देते विकास तव दर्शनसूर्यलीला ॥१५६॥

मालिनी

मखपरिणति माझी संपदा हे उदेली ।

तरि चुकुनि तुवा हे वांकडी वाट केली ॥

कलह तुज मिळेना सारिखा काय जाला ।

म्हणुनि सुरमुनींद्रा फावले यावयाला? ॥१५७॥

ऋषिवर मग बोले, "आजि पाताळलोकी ।

कलह करविला म्यां पाहता भाळलो की ॥

सकळ भुजग जेणे जुंझले येकयेकी ।

मजजवळि विचारू न्यायही येक ये की" ॥१५८॥

वसंततिलका

"माझे बहू किरणसंघ फणामणीचे" । ऐसे परस्परविवाद महाफणींचे ॥

मी जाहलो करविता निरखू तमासे । जेणे मदीय मन हे हरिखे विकासे ॥१५९॥

स्वागत

वेंघलो मग महीवर गा मी । हिंडलो कलहकौतुककामी ॥

नाढळे मज कलागति तेथे । पातलो तुज समीपहि येथे ॥१६०॥

N/A

References : N/A
Last Updated : October 11, 2012

Comments | अभिप्राय

Comments written here will be public after appropriate moderation.
Like us on Facebook to send us a private message.
TOP