श्रीभगवानुवाच ।
यदात्थ मां महाभाग तच्चिकीर्षितमेव मे ।
ब्रह्मा भवो लोकपालाः स्वर्वासं मेऽभिकाङ्क्षिणः ॥१॥
जो वेदांचा वेदवक्ता । जो ज्ञानियांचा ज्ञानदाता ।
तो श्रीकृष्णु म्हणे भाग्यवंता । ऐकें निजभक्ता उद्धवा ॥१३॥
जें तूं बोलिलासी भावयुक्त । तें वचन तूझें सत्य सत्य ।
तेचिं माझें मनोगत । जाण निश्चित निर्घारें ॥१४॥
माझी अवस्था जाश्वनीळा । ब्रह्मादिदेवां सकळां ।
येथ आले होते मिळोनि मेळा । लोकपाळांसमवेत ॥१५॥
येऊनि माझी घेतली भेटी । अपेक्षा जे होती पोटी ।
पुशिली माझ्या प्रयाणाची गोठी । जेणें तूज मोठी अवस्था ॥१६॥
म्यां वेगीं यावें वैकुंठा । हे समस्तांसी उत्कंठा ।
आदिकरून नीळकंठा । सुरवरिष्ठां जालीसे ॥१७॥