नातिस्नेहः प्रसङ्गो वा कर्तव्यः क्वापि केनचित् ।
कुर्वन्विन्देत सन्तापं कपोत इव दीनधीः ॥५२॥
संसारदुःखाचें मूळ । स्त्रीआसक्तीच जाण केवळ ।
स्त्रीलोभाचें जेथ प्रबळ बळ । दुःख सकळ त्यापासीं ॥४७॥
स्त्रीपासाव झाले पुत्र । त्याचे ठायीं स्नेह विचित्र ।
करितां दुःखासी पात्र । संसारी नर होताती ॥४८॥
आसक्ति आणि स्नेहसूत्र । या दोन्हीपासाव दुःख विचित्र ।
पदोपदीं भोगिती नर । अस्वतंत्र होऊनि ॥४९॥
यालागीं भलतेनि भलते ठायीं । आसक्ति स्नेहो न करावा पाहीं ।
अतिस्नेहो मांडिजे जिंहीं । दुःख तिंही भोगिजे ॥५५०॥
स्नेहदुःखाची वार्ता । कपोताकपोतीची कथा ।
तूज सांगेन नृपनाथा । स्वस्थचित्ता परियेसीं ॥५१॥