केचिद्देहमिमं धीराः, सुकल्पं वयसि स्थिरम् ।
विधाय विविधोपायैरथ युञ्जन्ति सिद्धये ॥४१॥
देहो तितुका प्रारब्धाधीन । त्यासी प्रारब्धें जन्ममरण ।
त्या देहासी अजरामरपण । पामर जन करुं पाहती ॥४२॥
त्या प्रारब्धाचें सूत्र पूर्ण । सर्वदा असे काळधीन ।
यालागीं काळकृत जन्ममरण । सर्वांसी जाण सर्वदा ॥४३॥
चौदा कल्प आयुष्य जोडी । त्या मार्कंडेयासी काळ झोडी ।
युगांतीं लोम झडे परवडी । त्या लोमहर्षाची नरदी मुरडिजे काळें ॥४४॥
चतुर्युगसहस्त्र संख्येसी । तो दिवस गणिजे ब्रह्मयासी ।
जो स्त्रजिता सकळ सृष्टीसी । त्यासी काळ ग्रासी स्वबळें ॥४५॥
स्त्रजित्या ब्रह्मयासी काळ पिळी । पाळित्या विष्णूतें काळ गिळी ।
प्रलयरुद्राचीही होळी । काळ महाबळी स्वयें करी ॥४६॥
यापरी काळ अति दुर्धर । नेणोनि अविवेकी नर ।
वांछिती काळजयो पामर । देह अजरामर करावया ॥४७॥
जें जें दिसे तें तें नासे । हे काळ सत्ता जगासी भासे ।
तरी अजरामरत्वाचें पिसें । मूर्ख अतिप्रयासें वांछिती ॥४८॥
थिल्लरींचा तरंग जाण । वांच्छी अजरामरपण ।
तंव थिल्लरासचि ये मरण । तेथ वांचवी कोण तरंगा ॥४९॥
तेवीं संसारचि नश्वर । त्यांतील देह अजरामर ।
करुं वांछिती पामर । उपायीं अपार शिणोनी ॥६५०॥
देह जाईल तरी जावो । परी जीव हा चिरंजीव राहो ।
तदर्थ कीजे उपावो । तैसें अमरत्व पहा हो नरदेहा ॥५१॥
देह केवळ नश्वर । त्यातें अविवेकी महाधीर ।
करुं म्हणती अजरामर । उपायीं अपार शिणोनी ॥५२॥
केवळ काळाचें खाजें देहो । तो अमर करावया पहा हो ।
जो जो कीजे उपावो । तो तो अपावो साधकां ॥५३॥
एवं मूढतेचे भागीं । देहाच्या अमरत्वालागीं ।
शिणोनि उपायीं अनेगीं । हठयोगी नागवले ॥५४॥
परकायाप्रवेशार्थ जाण । शिणले साधितां प्राणधारण ।
एवं धरितां देहाभिमान । योगीजन नाडले ॥५५॥;
देहाचें नश्वरपण । जाणोनियां जे सज्ञान।
ते न धरिती देहाभिमान । तेंचि निरुपण हरि सांगे ॥५६॥