श्रीविठ्ठलमाहात्म्य - अभंग १६ ते २०

१६.
हात पाय सर्व मिळोनियां मेळा । चला पाहूं डोळां ह्मणताती ॥१॥
देखणें तें नव्हे देखतील कैसें । देखण्याची असे सर्व डोळां ॥२॥
चंचुभूत अंश अशांत मिळाली । निर्गुणाची खोली देव जाणे ॥३॥
नामा ह्मणे तेव्हां तुज पाहों आला । पाहोनि तो ठेला सर्वांभूतीं ॥४॥

१७.
देख देख देख पैल पैल । पैल उभा असे विटेवरी ॥१॥
खोळे बुंथीचा आकारु झकळे पीतांबरु । सौभाग्य सुंदरु विठ्ठल देव ॥२॥
दान दीक्षा गुरू नामया दातारू । धरावया नागरू केशिराज ॥३॥

१८.
काष्ठीं अग्नीम असे प्रगटे नयनीं । काष्ठींही असोन्नी वेग-ळाची ॥१॥
तैसें निर्धारितां असे पैं सकळां । दावितां निराळा पांडु रंग ॥२॥
तरु बीजीं जैसें सर्व व्यापक असे । जळाविण नसे फळ पहा कीं ॥३॥
नामा ह्मने बीज नासिलें तें भोग । तूंचि पांडुरंग आह्यांसाठीं ॥४॥

१९.
वैकुंठीं माहें तंव चतुर्भुज दिसे । परि सुंदर रूप तेथें नाहीं ॥१॥
क्षीरसागरीं पाहें तों तेथें निद्रिस्त । परि सुंदर रूप तेथें नाहीं ॥२॥
द्वारके पाहें तंव पाताळीं चरण । परि सुंदर रूप तेथें नाहीं ॥३॥
ह्लदयीं पाहें तंव अव्यक्तचि दिसे । परि सुंदर रूप तेथें नाहीं ॥४॥
नामा ह्मणे ऐसा सर्व गुण संपूर्ण । पंढरीये उभा शोभतसे ॥५॥

२०.
निर्गुण सगुण नव्हे तें समान । तैसें तेंही जाण योगा-भ्यासीं ॥१॥
प्रल्हादासी हरी शंख चक्र गदा । सगुण गोविंदा शोभतसे ॥२॥
अर्जुनासी देव उभा पाचारासी । सखा उद्धवासी साक्ष दावी ॥३॥
नामा म्हणे माझा केशिराज भोळा । दाविसी गो-पाळां बाळलीळा ॥४॥