विमानांचे घोष वाजती असंख्य । सुरु झाला डंका वैकुंठीचा ॥१॥
शब्दांचा विश्वास झाली आठवण । करा बोळवण सज्जन हो ॥२॥
आले विष्णुदूत तेचि प्रेममूर्ति । अवसान हातीं सांपडलें ॥३॥
झाला पाठमोरा इंद्रायणी तळीं । नामघोष टाळी वाजविली ॥४॥
प्रथम तो पाय घातला पाण्यांत । राहिली ते मात तुका म्हणे ॥५॥