लिंबोळ्या - उत्कंठा !

ते पुरे करी नटणे थटणे

ये निघून तू लवकर सजणे

असेल वेणी तव विस्कटली

कंचुकिची वा गाठहि सुटली

भीड नको धरु तरिही कसली

असशील तशी ये तू सजणे

ते पुरे करी नटणे थटणे

त्या हिरवळल्या पथिकेमधुनी

येतेस कशी चंचल चरणी !

मोहनमाळेमधील सारे

तुटून पडतिल मणी टपोरे

पैंजणिची गळतील घुंगरे

तरि फिकिर नको तुजला रमणी

येतेस कशी चंचल चरणी !

बघ मेघ दाटले हे गगनी

असशील तशी येअ तू निघुनी

सोसाटयाचा वारा सुटला

नदितीराहुन बलाकमाला

भये भरारा उडून गेल्या

ही गुरे जवळ गोठा करिती

बघ मेघ दाटले हे वरती !

घेशील दिवा तू पाजळुनी

परि मालवेल तो फडफडुनी

सुंदर तव हे विशाल डोळे

तयात न कळे काजळ भरले

दिसती या मेघांहुनि काळे

घेशील दिवा तू पाजळुनी

जाईल परी फडफड विझुनी

ते पुरे करी नटणे थटणे

ये निघून तू लवकर सजणे

तशीच अपुरी ती फुलमाळा

राहू दे, तिज गुंपायाला

वेळ कुणाला ? या अवकळा-

बघ मेघ दाटले हे गगनी

एकेक घडी जाते निघुनी !

ते पुरे करी नटणे थटणे

ये निघून तू लवकर सजणे !