मराठी मुख्य सूची|मराठी साहित्य|गाणी व कविता|ग.ह.पाटील|लिंबोळ्या|
मेघांनी वेढलेला सायंतारा

लिंबोळ्या - मेघांनी वेढलेला सायंतारा

’ लिंबोळ्या ’ या संग्रहातील कविता लिंबोळ्यांप्रमाणेच कडवट गोड आहेत. या कविता म्हणजे कवीच्या उच्च काव्यप्रतिभा आहेत.


चम्‌चमणारा । घनवेष्टित बघ हा तारा

तारा-जननी संध्या रमणी

तरणी-विरहे रडे स्फुंदुनी

आरक्त छटा उमटे वदनी

बघुनि वेल्हाळा । गहिवरुनि वदे या बोला

"बाळ सोनुले उघडे पडले

कोण अता मायेचे उरले ?

किति दिसताहे मुख हिरमुसलें !

भिउ नको बाल । मी करिन तुझा सांभाळ

पुत्र कुणाचा ? दावित सकला

मोहक हा तव वदनतजेला

एक एक गुण जणू तिकडला

साठला वदनी । वाटते लाडक्या बघुनी

तळपत होते जोवर गगनी

मुठीत होती सग्ळी अवनी

खळ दिपले स्वारीस पाहुनी

कुणाची छाती । आपणा छळाया नव्हती

तेच पहा त्यांच्या माघारी

अनाथ अबला मला पाहुनी

बालवय तुझे हे ओळखुनी

चोहिबाजूंनी । भिवविती नीच घेरोनी

मेघखळांची कृष्ण साउली

बाळा, तुझिया भवती पडली

दिव्य वपू तव झाकिल सगळी

परि तुझें तेज । आणिते तयांना लाज

धैर्य न होई स्पर्श कराया

दचकुन बघते बघ घनछाया

’अवचित येइल की रविराया’

दरारा हाही । तव रक्षण करितो, पाही

घनमण्डल काळासम भासे

त्यात धैर्य जणु तुझे प्रकाशे

वीरकुळाला हे साजेसे

भिउ नको बाळ । मम अंकी नीज खुशाल !


References : N/A
Last Updated : October 11, 2012

Comments | अभिप्राय

Comments written here will be public after appropriate moderation.
Like us on Facebook to send us a private message.
TOP