मला आहे धाकटी बहिण नामी
नाव ’कमला’ ठेविले तिचे आम्ही
सदा हसते नी सदा खेळते ती
कधी रडते नी कधी हट्ट घे ती
बाळ माझी ही गुणी अन्‌ शहाणी
तुम्ही जर का देखाल न्याहळोनी
कौतुकाने बोलाल, ’ह्या मुलीला-----
कुठुनि इतुका हो पोक्तपणा आला !’
तशी आहे ती द्वाड अन्‌ खठयाळ
तुम्हा भंडावुन नकोसे करील
आणि तुम्ही बोलाल, ’अशी बाई,
मूल हट्टी पाहिली कधी नाही !’
सुटी माझ्या शाळेस जो न होते
तोच माझे मन घरा ओढ घेते
धरुनि पोटाशी बाळ सोनुलीचे
मुके केव्हा घेईन साखरेचे !
अशी वेल्हाळ लाडकी गुणाची
नाहि आवडती व्हायची कुणाची ?
झैत्रिणींनो, कधि घरा याल माझ्या
तुम्हांला मी दावीन तिच्या मौजा !