कोंडून ठेविशी पिंजर्यात मला
म्हणशी, 'तू लुळा पांगळा रे'
उगवून झाला अंकूर हा वर
धोंडा तू त्यावर ठेवलास
टोचून बोलशी, 'खुरट तू खुजा
पिंड रोगी तुझा मूळचाच !
माझ्या सामर्थ्याची तुला ना कल्पना
चालू दे वल्गना दुष्टा, तुझी
येईल तो क्षण, पंख उभारून
घेईन उड्डाण अंतराळी !