शुक उवाच-एतच्छ्रुत्वा महाभागो वसुदेवोऽतिविस्मितः ।
देवकी च महाभागा जहतुर्मोहमात्मनः ॥५१॥
निमिजायंत मुनिगण । इतिहास पुरातन जीर्ण ।
कृष्ण परमात्मा ब्रह्म पूर्ण । नारद आपण निरूपी हर्षें ॥४४॥
शुक म्हणे परीक्षिती । ऐकोनि नारदावचनोक्ती ।
देवकीवसुदेवो चित्तीं । अतिविस्मितीं तटस्थ ॥४५॥
तया नारदाचेनि वचनें । कृष्ण परमात्मा बोलें येणें ।
देवकी वसुदेव निजमनें । दोघें जणें विस्मित ॥४६॥
तीं परम भाग्यवंत दोन्ही । जो पुत्रस्नेहो होता श्रीकृष्णीं ।
तो सांडोनियां तत्क्षणीं । कृष्णपरब्रह्मपणीं निश्र्चयो केला ॥४७॥
श्रीकृष्णीं ब्रह्मभावो । धरितां निःशेष मोहस्नेहो ।
हृदयींचा निघोनि गेला पहा हो । बाप नवलावो भाग्याचा ॥४८॥