पंचमीं सकळ ऐक्यता । स्वरुपस्थिती सत्ता ॥
एवं चतुर्थीचे माथा । पाहणें बरवें ॥८१॥
चतुर्थी महाकारण । तोचि प्रत्यगात्मा जाण ॥
ईशत्वाची खूण । त्यालागी शोभे ॥८२॥
तो काय होये दुसरा । विकल्पबुद्धीचा आसरा ॥
साक्षित्वाचिये मंदिरा । देखणें घडे ॥८३॥
घडे तें न घडे सहज । न घडतां घडलें काज ॥
स्वधर्मी तो धर्मराज । देखिला दृष्टीं ॥८४॥
दृष्टीमाजि दृष्टि नाहीं । आपुला आपण सर्वा ठायीं ॥
अंतरात्मा मीच हदयीं । जगाचिया ॥८५॥
यासी जग कैसें म्हणावें । ब्रह्मरुप ओळखावे ॥
तरी साहित्य बोलावें । मुक्तवाचा ॥८६॥
तें तो वाचेहुनि निरुतें । आणि वेदांताहोनि परतें ॥
सहजासहज भासतें । तें स्वरुप ॥८७॥
सहजानंद पूर्ण बोध । विद्यावाद न करी द्वंद्व ॥
स्वरुप लक्षितां विनोद । होय अभेद सर्वथा ॥८८॥
अभेदाचा भेद झाला । जीव गर्भध्यानासी आला ॥
तेणें सर्वस्वें प्रकटला । अव्याकृती ॥८९॥
अव्याकृतीचें मृळ । गगनोदरीं लागले फळ ॥
तेथें अस्त उदय खेळ । वृथा झाला ॥९०॥