दास्य करिती त्रिकाळ । निपुत्रिकासी पुत्रफळ ॥
विष्णुपत्नी हे निश्वळ । सहवास वांछी जयाचा ॥२३१॥
विवाहकार्य ज्याचे पोटीं । तारुण्यमदें परमकष्टी ॥
सौंदर्य लावण्याची पेटी । शक्ति निकटी साधका ॥२३२॥
विद्या पाहिजे अपार । ग्रंथ वाचिजे मनोहर ॥
अर्गळेमाजि पडले नर । मुक्त सत्वर पैं होती ॥२३३॥
अधिकार इच्छा होय ज्याला । ग्रंथ श्रवणें प्राप्त त्याला ॥
महदरोगें जो पीडिला । रोग गेला तत्काळ ॥२३४॥
कर्तृत्वें करोनि गांजिलें । अंध कूपामाजि जे पडिले ॥
त्यांचे सर्व दोष गेले । मुक्त झाले तत्समयीं ॥२३५॥
ब्रह्मराक्षस पिशाच्चबाधा । द्वैतबुद्धीचे विरोधा ॥
अपहार द्रव्याचे संमंधा । पासोनि मुक्त पैं होती ॥२३६॥
राज्य भ्रष्ट झालें ज्याचें । पठन करोन ग्रंथाचे ॥
पुनः ऐश्वर्य तयाचें । रिपुकुळाचें भय हरे ॥२३७॥
शिष्य कुतर्के करोनी । गुरुसी निंदी अभिमानी ॥
आज्ञा भंगोनी दुर्व्यसनी । अधः पतनीं तो जाय ॥२३८॥
भ्रतार छलना करोनी । स्त्री होय व्यभिचारिणी ॥
स्नानसंध्या नाक धरोनी । शासन जनीं तियेतें ॥२३९॥
जे प्रेमळ विरक्त भक्त । त्यांचे पुरती मनोरथ ॥
धन्य धन्य जगविख्यात । गुरुसमर्थ तोषवी ॥२४०॥