अधरद्वार अमरवस्ती । संतसञ्जना सुखोत्पत्ती ॥
जेथें नसती त्रयमूर्ती । तेथें विश्रांति पावलों ॥१८१॥
पाहतां पाहतांचि जाण । विसरोनी गेलें मी तूं पण ॥
समुद्रामाजि वर्षेल घन । विभक्तपण तैं कैचें ॥१८२॥
समुद्री बिंदु निवडितां । न दिसे ईश्वराची सत्ता ॥
तेथें मानवाची वार्ता । कायसी सांगो ॥१८३॥
तरी आतां काय कीजे । आपे आपणासी देखिजे ॥
धुंडाळितां स्वयंभ साजे ॥ आपेआप ॥१८४॥
आपण असे तरी सांपडे । आपण पाहे आपणाकडे ॥
एवं स्वस्वरुपीं जडे । चैतन्यमुद्रा ॥१८५॥
कीं लवणाची पुतळी । समुद्रशोधनास्तव गेली ॥
जातांचि तदूप झाली । उदकप्राये ॥१८६॥
उदकप्राय झालें अंग । द्वैत निरसोनि अभंग ॥
तेथें स्तवनादिक योग । कायसा शोभे ॥१८७॥
माळा घेऊनी काष्ठाची । प्रतिमा मांडली दगडाची ॥
तीर्थे हिंडतां पृथ्वीची । जळ तें एक ॥१८८॥
स्मरण टाकिलें हरिचें । पाप निरसिलें जन्माचें ॥
आपुला आपण स्वयंभ नाचे । अपूर्व त्याचे वैभव ॥१८९॥
राजहंस चरण चाली । वृक्षीं वायसे बैसली ॥
काय साम्यतेसी पावली । उत्तम पक्षियाची ॥१९०॥