गुह्य [guhya] pot. p. pot. p.
To be concealed, covered or kept secret, private; गुह्यं च गूहति
[Bh.2.72.] Secret, solitary, retired.
Mysterious;
[Bg.18.63;] पुरुषार्थज्ञानमिदं गुह्यम् Sāṅ
[K.69.] ह्यः Hypocrisy.
An epithet of Viṣṇu.
A tortoise.
ह्यम् A secret, mystery; मौनं चैवास्मि गुह्यानाम्
[Bg.1.38;9.2;] [Ms.12.117;] [Pt.2.49;] नास्य गुह्यं परे विद्युः छिद्रं विद्यात्परस्य च
[Kau.A.1.15.] A privity, the male or female organ of generation; सगुडं पिष्टरचितं गुह्यरूपं जुगुप्सितम्
[Ks.2.56.] The anus.
a private, secret place; मैथुनं सततं धर्म्यं गुह्ये चैव समाचरेत्
[Mb.12.193.17.] -Comp.
-गुरुः an epithet of Śiva; (considered as the special teacher of the Tantras).
-दीपकः the fire-fly.
-निष्यन्दः urine.
-पुष्पः the Aśvattha tree ('with concealed blossoms').
भाषितम् secret speech or conversation.
a secret.
-मयः an epithet of Kārtikeya.
-रुज् f. f. a disease of the pudenda;
[Bṛi. S.5.86.] -विद्या knowledge of Mantras or mystical incantations;
[V. P.1.9.117.]