नामधारकउवाच ॥ कोमत्पूर्वःकथंतेनसेवितोभगवान्प्रभुः ॥ यत्प्रभावान्ममेद्दग्धीस्तच्छ्रोतुंसादरोस्म्यहं ॥१॥
सिद्वउवाच ॥ प्रागुक्तंयवनात्रातःसायंदेवइतिप्रिय ॥ पूर्वःसएवतेश्रौषीद्रुंरुंगंधर्वपूःस्थितं ॥२॥
तत्रैत्यप्रणतोविप्रोमठेद्दष्ट्रापरात्परं ॥ नत्वादंडवदस्तौषीदुपसंगृह्यपद्वयं ॥३॥
परमात्मन्परंज्योतीःश्रीनृसिंहसरस्वती ॥ भक्तेशश्रुतिचिंत्यंतेसर्वतीर्थाश्रयंपदं ॥४॥
नमर्त्यस्त्वंमहेशोसित्रय्यात्मामानवाकृतिः ॥ प्राणदानक्षमांब्वाढयकमंडलुकरोसिकः ॥५॥
दुष्टनिग्रहसद्रक्षाक्षमदंडकरास्येजः ॥ शिवोसिमुक्तिदःपापतापनाशक्षमोग्रद्दक् ॥६॥
मृतोजीवितोयेनदुग्धालुलायीवधाशुष्ककाष्ठंतरुत्वंप्रणीत्म ॥ क्षणादंत्यजोप्युद्वृतस्तेनुभावंक्षितौकोर्हतिज्ञातुमन्यत्तवापि ॥७॥
श्रीगुरुरुवाच स्तुत्यानयास्मितेविप्रभृशंतोषमुपागतः ॥ भूयात्तेवंशमात्रस्यश्रद्वाभक्तिर्मयिध्रुवा ॥८॥
कच्चित्क्षेमंयुवत्यादेस्तवब्रूहिक्कतिष्ठसि ॥ कालेनबहुनाविप्रसंगतोस्यद्यमत्प्रिय ॥९॥
सायंदेवउवाच ॥ देवदेवजगन्नाथभगवन्त्वत्प्रसादतः ॥ सर्वेषांक्षेममस्तीशकांच्यांतिष्ठाम्यहंस्वकैः ॥१०॥
योगक्षेमेक्षकाभ्रातृपुत्रामेतेनुकंपया ॥ त्वत्पादाब्जरसंपातुमलिप्रायोस्मिसंप्रति ॥११॥
श्रीगुरुरुवाच ॥ कष्टंमेसेवनंनाज्ञकोपिज्ञातुंनशक्यते ॥ ग्रामेनदीतटेरण्येदुर्गमेपिवसाम्यहम् ॥१२॥
तच्छुत्वासोनुयास्यामियत्रक्कापीत्थमाददे ॥ तथेत्युत्त्कैकदाशंभुस्तेनागात्सहसंगमम् ॥१३॥
निवार्यान्यान्त्समंतेनस्थित्वाश्वत्थतलेनिशि ॥ वृष्टयैतदादिदेशाब्दमकालेपिपरीक्षितुं ॥१४॥
गर्जिताब्दोववर्षारंझंझावातसखस्तदा ॥ क्षणप्रभापिमुष्णंतीद्दष्टिमासीदनुक्षणम् ॥१५॥
उपर्युपरिवस्त्रैस्तंसमंतात्सप्रकंपितम् ॥ सहिष्णुःश्रीगुरुंभेजआसारार्तिरणद्विजः ॥१६॥
यामाभ्यांखंडितंवर्षदृष्टोचेतंगुरुःपुरम् ॥ गत्वाग्निमानयात्यंतिक्लित्रांगेशीतमुत्थितम् ॥१७॥
कुत्रापीतस्ततोपश्यन्पाहिमामनुचिंतयन् ॥ तच्छुत्वागात्सकरकचूर्णितांगोपिशीकरैः ॥१८॥
क्लेदितात्माप्यनुध्यायन्चंचलातेजसोयनम् ॥ प्रविश्यगोपुराद्वाःस्थदत्तमार्गःपुरंसतु ॥१९॥
गृहीतभाजनंन्यस्तवन्हिःशीघ्रंन्यवर्तत ॥ ज्ञातुंगुरुक्तिहेतुंसव्यधाद्दृष्टिमितस्ततः ॥२०॥
पार्श्वद्वयतलस्थोग्रसर्पौदृष्टागमज्जवात् ॥ दृष्ट्रानुयातावपितौभीतौदघ्यौहरेःपदं ॥२१॥
तदोच्चैःसड्र .मेवेदध्वनिंश्रुत्वाविलोक्यच ॥ द्योतंभ्रांतोद्रुतंप्राप्यदृष्टैकंस्वगतंद्विजः ॥२२॥
कैःकृतोयंध्वनिर्द्योतःक्केत्यभूच्छंकितःसतं ॥ भीतंप्राहगुरुर्माभीस्त्वद्रुप्त्यैतौप्रचोदितौ ॥२३॥
तदाप्यहीगुरुंनत्वाजग्मतुस्तंप्रभुर्द्विजम् ॥ प्राहेद्दशीगुरोःसेवामरुतामपिदुष्करा ॥२४॥
सायंदेवउवाच ॥ भगवत्रनुकंपाब्धेशरणागतवत्सल ॥ सेवातत्वमुपाख्याहिश्रीगुरोस्तारकंपरम् ॥२५॥
श्रीगुरुरुवाच ॥ छायौपम्येनसंसेव्योगूरुस्तत्त्वमिदंपरं ॥ प्रार्पयेत्रियतंदेहसार्थंतस्मैपरात्मद्दक् ॥२६॥
सर्वभावेनबुडेशंतंभजेत्तत्प्रसादभुक् ॥ तत्ध्यानजीवनस्तप्ततीर्थपस्तत्कथारतिः ॥२७॥
दुःसाध्येपियदादिष्टःकार्येभक्त्यातदारभेत् ॥ आरब्धंसनयेत्सिद्विंभीतःकालोप्यपैत्यतः ॥२८॥
श्रृणुगौरीशसंवादंब्राह्यसत्वष्टाभजद्रुरुं ॥ विद्यार्थीसर्वभावात्तद्दाढर्यज्ञातुंगुरुर्जगौ ॥२९॥
वर्षास्वापःपतंत्यत्रप्रत्यब्दमुटजेत्वतः ॥ रचयैकंगृहंरम्यंसुखदंनूत्नवत्सदा ॥३०॥
शिष्यंतदाश्रुत्ययांतंगुरुस्त्रीःप्राहकंचुकं ॥ देहिमेंगमितंचित्रंमनोहरमकृत्रिमम् ॥३१॥
पुत्रोप्याहांघ्रिओग्येमेपादुकेदेहियेंभसि ॥ गर्तेपियास्तुःसुखदेचिंतितस्थलनायके ॥३२॥
कन्याहकुंडलेदन्तिदन्तभूतंप्रदेहिमे ॥ लसक्रिडागृहंचैकस्तंभंपुत्तलिकाअपि ॥३३॥
सचेतनाःसदायेषुपाकःशैत्यंनयास्यति ॥ अनंजनस्पृग्भांडानीत्याकर्ण्यसययौवनम् ॥३४॥
अज्ञोस्म्यप्यत्रगुर्वर्थमर्तव्यमितितंवने ॥ निर्विण्णमाययौकश्विदवधूतोदयार्द्रधीः ॥३५॥
व्यपेतभीःप्रह्रष्टात्मागुरुभावनयासतम् ॥ उपसंगृह्यतत्तस्मैशशंसगुरुभाषितम् ॥३६॥
तमाश्वास्याब्रवीत्साधुःकाशीक्षेत्रेत्वभीष्टदे ॥ सतिजाग्रतिविश्वेशेकिंकेषांदुर्लभंवद ॥३७॥
तत्रत्यपुण्य़ंकोवेत्तितद्वास्युद्वीक्षणादपि ॥ अपैत्यघौघःकिंवाच्यंसुखमानन्दकानने ॥३८॥
पुमर्थदोपिविश्वेशःप्राणिमात्रंमृतंक्षणात् ॥ सतारकोपदेशेनदत्तेमुक्तिमनुक्षणं ॥३९॥
शिष्यउवाच ॥ क्कास्तेकाशीक्कविश्वेशोजानेस्वर्भुविवानतत् ॥ प्रार्थयेतारकंत्वांमेदर्शयाज्ञोस्मिकेवलं ॥४०॥
सप्राहत्वांनयाम्यद्यत्वद्योगात्क्षेत्रदर्शनं ॥ स्यान्मेप्ययत्रतोजन्मसाफल्यंयद्यदीक्षणात् ॥४१॥
तमादायततोयोगगत्याशीघ्रंमहामुनिः ॥ काशींगत्वाक्षेत्रयात्रांयथाक्रममुपादिशत् ॥४२॥
विश्वेशदर्शनंचांतर्गृहयात्रांयथाक्रमं ॥ दक्षिणोदद्मानसाख्यांपंणचक्रोशींचविस्तरात् ॥४३॥
स्त्नानदानार्चनश्राद्वयुक्तांयात्रांचपाक्षिकीं ॥ भवानीशोहरिर्धुडिर्दंडपाणिश्वभैरवः ॥४४॥
गुहःकाशीचगड्राद्यादेवलिंगानिसर्वशः ॥ इत्यादीनांपूजनंचनिवेद्यस्थापनंतथा ॥४५॥
स्वनामांकितलिंगस्यकथयित्वायथोक्तवत् ॥ कुरुप्रसीदेद्विश्वेशइत्युत्त्कांतर्दधेस्वयं ॥४६॥
मद्वावस्यपरीक्षायैगुरुरुपांतरादयं ॥ प्राप्तःकिलेतिमत्वासयथानिर्दिष्टमाचरत् ॥४७॥
चरित्वाक्षेत्रयात्रांसलिंगंसंस्थापयत्तदा ॥ विश्वेशोदर्शयित्वास्वंरुपंप्रीतोब्रवीदिदम् ॥४८॥
वत्सवत्सपवित्रोसिगुरुभक्त्याविशुद्वया ॥ धन्योस्यनुगृहीतोसिवृणीष्वाभीप्सितंवरं ॥४९॥
शिष्योपिगुरुतत्पत्नीपुत्रोक्तिस्तंतदाब्रवीत् ॥ कलाविद्यापटुर्भूत्वाज्ञानविज्ञानवानिह ॥५०॥
प्रसार्यक्कापिचातुर्यंलोकख्यातोभविष्यसि ॥ इत्युत्त्कान्तर्दधेविश्वेट्ततःसोप्याययौगुरुं ॥५१॥
याचिताखिलवस्तूनिश्रीविश्वेशप्रसादतः ॥ निर्मायादात्कृतीतेनगुरुस्तुष्टस्तमब्रवीत् ॥५२॥
भूत्वाज्योतींषियावत्त्वंचिरजीवीप्रसार्यसत् ॥ चातुर्यंसर्वलोकेषुत्वंस्त्रष्टेवापरोभव ॥५३॥
तवसर्वर्धिनिधयोवशाश्विंताव्यथादिकाः ॥ नस्पृशन्तिकदापित्वांप्रसादोयंममध्रुवः ॥५४॥
ततःप्रस्थापयामासतंस्वस्थानमुपेत्यसः ॥ भूत्वागुरुक्तवद्यास्तेश्रीमंस्त्वष्टाखिलश्रुतः ॥५५॥
इतिगौर्यैशिवेनोक्तंसेवातत्वंत्विदंगुरोः ॥ तदुक्ताचरणंभक्त्यासर्वभावात्तदर्चनम् ॥५६॥
एतावदुत्त्काविरतेगुरौद्विजोनत्वाब्रवीदद्यविचित्रमीक्षितं ॥ काशीपुरंवैभवतासहाखिलंयद्यत्समारव्यातमवेक्षितंसमं ॥५७॥
क्काहंक्ककाशीक्कभवांस्तथापिवाअद्दष्टपूर्वसकलंप्रदर्शितं ॥ नत्वंनरोनासिसुरोनचेतरोनूनंपरात्मैवपरावरोस्यजः ॥५८॥
प्रारब्रह्यत्वमजोक्रियोपिबहुलंस्यामित्यभूद्वीस्तयास्सृष्टैवांडभुवंततोजगदिदंसृष्टंसधर्मगुणैः ॥
स्वैःस्वंभोरमयन्विहंसिसदरीनत्रावतीर्यानिशंवन्देश्रीनृहरेसरस्वतिवरंतेश्रीपदाब्जद्वयम् ॥५९॥
कल्याकृष्टह्रदुझ्झितक्रतुनरत्रस्ताध्वराशीर्मुदेप्रातःसूर्यइवोदितोस्यजमहामोहांधकारंग्रसन् ॥
सद्वर्माश्रमसेतुमत्रशिथिलप्रायंसुदाढर्यनयवन्देश्रीनृहरेसरस्वतीवरंतेश्रीपदाब्जद्वयम् ॥६०॥
सर्वानन्दनिधानरुपममलंसत्वंसुखंमूर्तिमत्प्रादुष्कृत्यजनत्रयांतरमृगक्रीडावनंपावनं ॥
संसारावटमग्रमुद्वरसिभोस्व्रीकृत्यतुर्याश्रमंवंदेश्रीनृहतेसरस्वतीवरंतेश्रीपदाब्जद्वयम् ॥६१॥
मूकेगांद्दशमंधकेसुतनयंवंध्यासुचासून्मृतेसौभाग्यंविधवासुपल्लवमहोदत्तंसुशुष्केंधने ॥
एवंभूतइयान्तवैषमहिमात्रैलोक्यसंस्थाक्षमोवन्देश्रीनृहरेसरस्वतिवरंतेश्रीपदाब्जद्वयम् ॥६२॥
मुक्तावासमुमुक्षुकल्पविटपिन्भोकामिनांकारधुग्दारिद्रानलमेघदुष्कृतदवाग्रेतापितारामते ॥
श्रुत्यन्विष्टरजःपदंश्रुतविवादातीततत्वंमहद्वदेश्रीनृहरेसरस्वतीवरंतेश्रीपदाब्जद्वयम् ॥६३॥
भोयोगीश्वरभावितंतवपदंतीर्थाश्रयंसज्जनाजीवंकामिसुदैवतंवकमलालीलास्थलंनिर्मलं ॥
विद्वद्वादकरंडकंसुकृतसंस्थांनमहत्पावनंवन्देश्रीनृहरेसरस्वतीवरंतेश्रीपदाब्जद्वयम् ॥६४॥
वेदागोचरतेचरित्रममलंशक्तोत्रकःकृत्स्त्रशोवक्तुंतन्ह्याबिनेंदुभूखपवनात्मेतीहमूर्त्यष्टकम् ॥
एताद्विश्वमयंनचान्यदिहवाॐकाररुपेशितर्वंदेश्रीनृहरेसरस्वतिवरंतेश्रीपदाब्जद्वयम् ॥६५॥
कुण्डीदण्डकरंप्रशांतममलंसंन्यासिरुपंतवश्रीभीमामरजायुतिस्थितमजध्येयंशरण्य़ंमयि ॥
ज्ञानंतारकमीशसत्यमनिशंब्रह्यन्स्थिरीकुर्वदोवन्देश्रीनृहरेसरस्वतीवरंतेश्रीपदाब्जद्वयम् ॥६६॥
एवंस्तुवंतंप्रभुराहतेर्पितातुष्टेनभक्तिर्मयिखल्वहैतुकी ॥ भोपुत्रपौत्रादिसमस्तवंशजाभक्ताभविष्यन्तिममैवनिश्चितम् ॥६७॥
इतःपरंम्लेच्छनिषेवणंजहिस्त्रियासुतैश्वात्रसदैवतिष्ठभोः ॥ द्विजोपिगत्वागृहमानयत्स्त्रियंसुतांश्वतुष्टावजगद्रुरुंपुनः ॥६८॥
त्वंवाच्यवाचकतयेशजगन्मयोवाॐकारवाच्यभगवन्त्रिगुणात्मकोसि ॥ आद्यंतवर्जितपुराकृतभागधेयाद्दृष्टंत्विदन्तवपरात्परसत्त्वरुपं ॥६९॥
पापोपिपूतोस्मितवांघ्रिसंश्रयात्स्पर्शाश्रयाल्लोहमपीवकांचनं ॥ तप्तोपिशांतोस्मिमुखेंदुदर्शनाद्दीनोपिधन्योस्मितवप्रसादतः ॥७०॥
स्तुत्वैवंश्रीगुरुंह्रष्टःकारनाटकभाषया ॥ आवतारकथोद्वातंजगौतस्ययथाक्रमं ॥७१॥
भगवान्तेनतुष्टःसन्दत्वेष्टंवरमाहतं ॥ अयंज्येष्ठसुतोमान्योधन्यस्तेमेतिवल्लभः ॥७२॥
इत्युत्त्कानागनाथस्यमूर्ध्यधाच्छंकरंकरं ॥ तदैवगीष्पतिसमोवक्ताज्ञाताबभूवसः ॥७३॥
सद्रुरुःप्राहविप्रंतेभार्येयंसुभागसती ॥ चतुरश्वतुरान्पुत्रान्लभेत्वमपिभाग्यभाक् ॥७४॥
इतःपरंम्लेच्छलब्धवृत्तिंहित्वाकुटुंबयुक् ॥ तिष्ठात्रैवतवश्रेयोभवेन्मेसुप्रसादतः ॥७५॥
स्त्नात्वास्ककैःसहतिथौभाद्रशुद्वचतुर्दशे ॥ अनन्तव्रतमस्त्यद्यतारकंतत्त्वमाचर ॥७६॥
धर्मःकृष्णोपदेशेनचरित्वायद्रतंमहत् ॥ दिव्यंसौख्य़ंसार्वभौमंभुक्तागात्सतनुर्दिवं ॥७७॥
सायंदेवउवाच ॥ भवान्देवोस्तिनोनंतोभवत्सेवाव्रतंपरम् ॥ तथापिश्रोतुमिच्छामिकोधर्मःकीद्दशंव्रतम् ॥७८॥
श्रीगुरुरुवाच ॥ धर्मोभूत्पांडवोराजातत्सदस्यांसुयोधनः ॥ मायाभ्रांत्यापतन्मानीव्रीडितोजनहास्यतः ॥७९॥
जित्वाद्यूतमिषाद्वर्मह्रततछ्री .ससानुजम् ॥ वनायप्रेरयत्सोपितत्रगत्वासुदुःखितः ॥८०॥
सएकदागतंकृष्णंनत्वासस्त्र्यनुजोब्रवीत् ॥ त्वत्रस्त्रातेतिबिरुदंवहत्रोऽकंनवेत्सिकिं ॥८१॥
श्रीकृष्णउवाच ॥ बलद्दैवमपिमांभजतांनेक्षतेसदा ॥ त्वंमद्वाक्तोपिमद्वाक्यात्कुर्वनन्तव्रतंमहत् ॥८२॥
कोनंतस्तद्वतंकीद्दक्पुराकेनकृतंवद ॥ इतिधर्मानुयोगंसश्रुत्वावक्तुंप्रचक्रमे ॥८३॥
चराचरजगत्कालभूताद्यात्माप्यहंविभुः ॥ कर्मप्रयोजनगुणैर्भूपानन्तोस्म्यहंपृथक् ॥८४॥
भाद्रशुक्लचतुर्दश्यामनंतव्रतमुत्तमं ॥ व्रतिनोनंतफलदंतत्कुर्विष्टमवाप्स्यसि ॥८५॥
ऋषिःसुमंतुः -प्रागासीद्वासिष्ठोगौतमीपतिः ॥ तत्स्त्रीःकन्यांप्रसूयैकांमृतान्योद्वाहितामुना ॥८६॥
सादुःशीलाकलिद्वेषप्रियाचण्डीपतिंसुताम् ॥ क्रूरातौत्रासयामासकन्यापिववृधेशुभा ॥८७॥
चित्रक्रियापटुंसोदात्सच्छीलगुणलक्षणां ॥ कौंडिण्यायस्वगृह्योक्तब्राह्योद्वाहविधानतः ॥८८॥
तत्रश्वशुरवात्सल्यात्स्थित्वामासद्वयंमुनिः ॥ श्वश्रूत्रस्तोययौवध्वाकौंडिण्यःश्वशुराज्ञया ॥८९॥
चण्डयारंद्दढंबध्वापाथेयंनार्पितंसतु ॥ प्रादोद्वहिस्थगोधूमपुलाकंतौततोगतौ ॥९०॥
मध्याह्रेतस्थतुर्नद्यांचिरंटीःप्रेक्ष्यतत्रसा ॥ गत्वार्चयन्तीःप्राहेदंयुष्माभिःक्रियतेकिमु ॥९१॥
स्त्रियऊचुः ॥ भाद्रशुद्वचतुर्दश्यामद्यानंतव्रतंश्रृणु ॥ स्त्रात्वारक्तांबरंधृत्वारक्तसूत्रेचतुर्दश ॥९२॥
ग्रंथीन्बध्वासप्तफणदर्भशेषेनिधायतं ॥ कुंभोपरिचतुबाहुंध्यात्वानन्तंप्रपूज्यच ॥९३॥
दत्वाचतुर्दशापूपानव्रह्यणेजीर्णदोरकं ॥ विसृज्यदत्वानूत्नंस्वेबध्य्वाहस्तेचदंपती ॥९४॥
संतर्प्याब्देघटान्दद्याच्चतुर्दशचतुर्दशे ॥ प्रत्यब्दंपूजयेद्वक्त्यावरंनातःपरंव्रतं ॥९५॥
कुर्वदोभीष्टदमपिप्रोत्त्कास्यैदारेकंददुः ॥ सापितत्रव्रतंकृत्वापतिंप्रापसदोरका ॥९६॥
ततोयांतौधनीकश्विद्वामंनीत्वाश्रियंददौ ॥ तत्रानंतप्रसादात्तौश्रीमानाढयौबभूवतुः ॥९७॥
दोरंद्दष्टैकदाग्रौसजहौमत्वावशीकृतिं ॥ श्रीदानतंनत्यजेतिवारितोपितयाऋषिः॥९८॥
तदाह्रताग्न्यरिभ्यःश्रीस्ततोनंतंस्मरत्रटन् ॥ वनेनंतःक्केतिसगोद्रुगाःपृष्टापकश्मलं ॥९९॥
तस्मैनीत्वावृद्वविप्ररुपेणपुरमद्वुतं ॥ स्वरुपंदर्शयामासतुष्टावानंतमप्यसौ ॥१००॥
जयसर्वेश्वरानंतविश्वव्यापिन्जनार्दन ॥ त्वन्मायामोहितधियाकृतान्मंतून्क्षमस्वमे ॥१०१॥
श्रीमदनंतउवाच ॥ नदैन्यंदुष्कृतंतेत्रश्रियंभुत्त्कापुनर्वसुः ॥ नक्षत्रेषुप्रसादान्मेभविष्यसिमहामुने ॥१०२॥
ऋषिरुवाच ॥ केपिसत्फलिताम्रस्यफलंनाश्रंतिगोर्मुखे ॥ तृणंनैतिपशोश्वापिस्वाद्वप्पूर्णेसरोवरे ॥१०३॥
जीवास्पृष्टेग्रतोदीनौखरेभौचद्विजोजरन् ॥ एतेद्दष्टामयैतेषांकुतोभूदीद्दशीस्थितिः ॥१०४॥
श्रीमदनंतउवाच ॥ शिष्यात्रापाठयन्मत्तोविद्वांस्तेनाम्रईद्दशः ॥ गौर्जातामोघभूदानाद्दृषोऽदाताभवद्वनी ॥१०५॥
अन्योन्यदानग्रहनादीदृश्यौस्तःसरस्युभे ॥ खरःक्रोधीभोमदीचद्विजोहंतेपिमोचिताः ॥१०६॥
इतिलब्धवरोनंतंनत्वैत्यसतथाभवत् ॥ तस्माद्वतोत्तमंधर्मव्रतंचरहितंभवेत् ॥१०७॥
इतिकृष्णोव्रतीत्सोपिव्रतंकृत्वाहताहितः ॥ अकण्टकंचिरंराज्यमृद्वंभुत्त्कामृतंययौ ॥१०८॥
त्वमप्याचरविप्रेदमत्रामुत्रापिसौख्यद्व्म ॥ इत्युक्तःप्रभुणानंतव्रतंचक्रेद्विजोत्तमः ॥१०९॥
तत्रस्थित्वास्वकैःसार्धंप्रेत्यसायुज्यमाप्तवान् ॥ तद्वंशजाअपिगुरोःप्रदासात्तादृशोभवन् ॥११०॥
त्वमपीदृक्तत्प्रसादाद्वक्तिमानसिसद्वरौ ॥ माभीस्तरिष्यसिभवंमृगतृष्णोपमंद्रुतं ॥१११॥
इति०भक्तिवर्णनंनामद्वितोयोध्यायः ॥ आ०विंशोध्यायः ॥२०॥