अप्रकाशित कविता - नयनां न दिसो, दिसो रवि

[वियोगिनी वृत्त]

नयनां न दिसो दिसो रवि गगनीं तो तळपे निरन्तर;
फिरवो मुख त्याजपासुनी पृथिवी; प्रेमल सारखाच तो !’ १

अतिकृष्ण अशा ढागामुळे गगनश्री जरि काळवण्डते;
पृथिवी रुसते रवीवरी - न सदाचें परि काहि यांतलें ! २

सखये, रवितेज अक्षय हृदयप्रेम तसें तुझ्यावरी
रुसवी रडवी क्षणोक्षणीं, हृदयाला फुलवी हसूनि वा ! ३

तिकडे बग कोपर्‍यांत त्या क्षितिजाच्या; तरुमागुनी असें
रविबिग्ब, कितीक सौम्य हें प्रणयारक्त सदैव सुन्दर ! ४

अवकाश अता जरा हवा - बघ आकाशच लाल राहिलें !
अवकाश पुन्हा जरा अता बघ छाया पसरे तयावरी ! ५

घनदाट विषण्ण शान्तता ! विहगांची किलबिल न ऊकुं ये !
परि खास फुटेल ताबम्डे नवपक्षी म्हणतील ‘यायनें’. ६

मग साङगच आज लाडके ! सखये मम जीवनप्रभे !
करणार कधी खरोखरी चिर माझी भवितव्यता अषा ?

२१ ऑगस्ट १९१४