दीनजनावन दाशरथी । चरित सरस, दे अचल गती ॥
ऐहिकहीं अतिऋद्धि करी । चित्तकलंक अशेष हरी ॥१॥
दशरथ अवनीनाथघरीं । कौसल्यासतिच्या जठरीं ॥
जलजदलायतनेत्र हरी । जलधिशयन अवतार करी ॥२॥
अगणितवीर्यनिधीजनिला । निर्जरगण हर्षित घडला ॥
शेषचक्रजलजात असे । सहित - सहोदर तो विलसे ॥३॥
वडिल तनय रणधीर वना । याज्ञिक गाधिज ने अवना ॥
यज्ञविनाशक रात्रिचरां । वध करवी ऋषिविघ्नकरां ॥४॥
शिला चरणकल्हाररजें । द्विजवनिता घडली सहजें ॥
जनकसदसिं हर ......। दोनि खंड करि रघुराणा ॥५॥
वरी जनकतनया नवरी । त्रिदिववरां आल्हाद करी ॥
क्षत्रियांतकरगर्वगजा । केसरि हा राघवराजा ॥६॥
सत्यवचन धरणीश यया । धाडी दंडक - ऋषिनिलया ॥
अवर अनुज त्यासहित सती । करि गोदातटवनिं वसती ॥७॥
कनकहरिण निरखी नयनीं । सती अवनिजा त्याचक्षणीं ॥
धरावया विनवी नाथा । विनयें शशिवदना सीता ॥८॥
शरधिशरासन करीं धरी । काळवीटकदनार्थ हरी ॥
सहित अनुजवर वेग करी । तंव आला दशकंठ घरीं ॥९॥
सदनीं एकट कनकलता । राघवराणी ते सीता ॥
असतां हरिली हरिणदृशा । लंके ने लंकेश असा ॥१०॥
शोधित वनगव्हर सारें । वृद्ध गीधवचनाधारें ॥
देखति तैं नैषाद सती । वृत्त यथास्थित सर्व कथी ॥११॥
वानरनायक सख्य करी । वाली वधिला एकशरीं ॥
अष्टदिशा शोधासि हरी । धाडी कीशेश्वर निकरीं ॥१२॥
वाततनय अंगद असिले । वीर निघाले शत निशिले ॥
सागरलंघन वेग करी । अंजनितोक वनोक वरीं ॥१३॥
राक्षसनगरीं सति सीता । राक्षसवनितागतनाथा ॥
चिंतन करितां कृश झाली । जलदविना जाती वल्ली ॥१४॥
अशोकवनिं कांतीं निवसे । तारा क्षितिवरि काय घसे ॥
देखियली क्षितिधरराणी । राजनंदिनी दिवस गणी ॥१५॥
वृकवनितासंधीं हरिणी । चकित चलित केविलवाणी ॥
देखत अंजनिच्या तनयें । अंघ्रि वंदिले अतिविनयें ॥१६॥
नाथ आंगठी दे तिजला । वनितागण होता निजला ॥
कांतवृत्त तो कथन करी । एकांतीं सतिशोक हरी ॥१७॥
हर्षित झाली दिव्यसती । शिरोरत्न दे या हातीं ॥
काकशिक्षिता कथा कथी । संदेशवचन दे अशा रिती ॥१८॥
आज्ञा देतां निघे हरी । अशोकवनिका ध्वंस करी ॥
ऐकत रावण रोष करी । धाडी किंकर लक्षवरी ॥१९॥
ते वीरें वधिले येतां । अक्षयसह राक्षसनाथां ॥
इंद्रजितें वानर धरिला । जनकसन्निधी ने वहिला ॥२०॥
कोण कीश तव नांव कथीं । कां आलासि असें वदती ॥
सांगे कथन सविस्तर तो । रावण तृणवत जो गणितो ॥।२१॥
राघवदास असें साचा । तनय असे रे वाताचा ॥
आलों सतिशोध कराया । येथ देखिलि क्षितितनया ॥२२॥
राजनंदिनी सोडि खळा । नातरि नाश घडे सकळां ॥
शरण जाय राघवचरणा । शरणाथींरक्षणकरणा ॥२३॥
सीता दे त्याची त्याला । व्यर्थ कलह हा काशाला ॥
ना तरि जीवें जासी रे । हितगोष्टी नायिकसी रे ॥२४॥
ऐकत रावण घृतधारा । सिक्त अनळ लागत वारा ॥
तेविं वृद्ध क्रोधाग्नि घढे । चित्तीं अतिशय क्रोध कढे ॥२५॥
वाळदाह करवी रोषें । निर्दय राक्षस आवेशें ॥
ज्वाळा शिखिची अति वाढे । तों तों वानरही वाढे ॥२६॥
जाळित सुटला धवळारें । थोर थोर राजागारें ॥
जाळीयली कांचननगरी । सागरलंघन वीर करी ॥२७॥
वृत्त कथी रविवंशवरा । असे सती जीवंत धुरा ॥
त्वरा करीं निघ गा नृहरी । ऐकतां सजला तैंचि हरी ॥२८॥
वानरनाथनिदेशवती । सेना चाले त्वरितगती ॥
हांसत नाचत धांवत ते । जात सागरा लक्षिति ते ॥२९॥
सागरतोयीं सेतुकरी । राघवसेना नृत्य करी ॥
राक्षस निघती रणकदना । संहरि राघव दशवदना ॥३०॥
घटश्रोत्र इंद्रारि असे । देवांतक नरघातकसे ॥
ख्यातख्यातत्र्यैलोक्यजयी । वधी तया राघव विजयी ॥३१॥
यशशिखरीं वानर चढले । देव सर्व हर्षित घडले ।
लंका रावणसोदर घे । राघवचरणा शरण रिघे ॥३२॥
दिनकरराशि तंव राज्य करीं । राघव दे वरहस्त शिरीं ॥
यक्षवाहनावरि वळघे । हरि सेनेसह तैंचि निघे ॥३३॥
अंतरिक्षगत चाल करी । देखे राघव निजनगरी ॥
कैकयितनय जटी वल्की । त्यासि सादरें अवलोकी ॥३४॥
आलिंगी त्या तोष करी । लोभें आघ्राणोनि शिरीं ।
अरिनाशकसह जनयित्री । स्नेंहें निरखी निजनेत्रीं ॥३५॥
हर्ष न सांटें तैं जगती । देखति राघव दीनगती ॥
हद्गत खेद तदा सरला । चिंतावारिद वोसरला ॥३६॥
झाला तोष अशेष जना । आला श्रीश त्यजोनि वना ॥
आतां करिल जगा अवना । शाशिल निजधरणी राणा ॥३७॥
कैकयितनयवसिष्ठऋषी । सचिवसहित विनविति हर्षी ॥
राज्य करी हरि वडिलांचें । यांतचि अति हित सकळांचें ॥३८॥
अंगीकार करी नहरी । लोकशिराणी साच करी ॥
स्नान यथाविधि राज्यधरा । करविति जन तोषें नृवरा ॥३९॥
रत्नकिरीटांगदवलयें । हारादिक तें कनकचयें ॥
आणिति देव त्रिलोकधणी । स्तविती राघवकृत करणी ॥४०॥
राजेश्वर रघुवर घडला । देवसंघ हर्षा चढला ॥
जयजयकार त्रिलोक वरी । नाद वळघला सत्यशिरीं ॥४१॥
जनकनंदिनीसह राजा । राघव निर्जरवरकाजा ॥
अवतरला करि अति लीला । सज्जनजन अवघा घाला ॥४२॥
कवी निरंजन कीर्ति रची । यथाधीपणा निजवाचीं ॥
राघवचरणसरोजदळा । वाहे श्लोकस्रज सगळा ॥४३॥
दशरथनंदनचरित असें । अवोष्ठवर्णे ग्रथित असे ॥
कविवर संतां तोषकरी । सिद्ध धडे हें जरि विवरी ॥४४॥
सीताकांतत्रिलोकधणी । तारण कीर्ति करी धरणी ॥
गायिल जो नर तो तरतो । कैवल्यांगण तो वरितो ॥४५॥
इति निरंजनयोगीविरचितं निर्वोष्टराघवचरितं समाप्तं ॥