ज्या देवां स्तविताति वेद समुदें शास्त्रें जया चर्चिती
ब्रह्मेशांदि सुरेंद्र सर्व नियमें ज्याच्या पदा अर्चिती ।
ज्यापासोनि अभीष्ट चिंतिति सदा ज्ञानी सुमुक्षू यती
आर्तत्राणपरायणः स भगवान्नारायणो मे गतिः ॥१॥
प्रल्हादें भजतां अनन्यगतिनें सप्रेमभावें अती
दंडी त्या तनुजा हिरण्यकशिपु द्रोही महा दुष्कृती ।
भक्ताच्या अभिरक्षणा प्रकटला स्तंभीं करालाकृती । आर्त० ॥२॥
रक्षेशा कथितां बिभीषण नयें रामासि दे तत्सती
ऐसें ऐकुनि ताडितां पदयुगें टाकोनिया संगती ।
आला तो शरणार्थ रक्षुनि करी आकल्प लंकापती । आर्त० ॥३॥
नक्रें तो धरिला पदीं गजपती, वोढी जळीं दुर्मती
ज्ञाती त्या असमर्थ टाकिति तदा पावोनियां दुर्गती ।
बोभाये तंव सोडवी हरि जवें धांवोनि ये त्याप्रती । आर्त० ॥४॥
द्यूतीं जिंतुनि पांडवा द्रुपदजा वोढोनि नेली सती
दुष्टें कौरवनायकें निजसभे भीष्मादि ते पाहती ।
इच्छी नग्न करुं अशांत लुगडी जो नेसवी श्रीपती । आर्त० ॥५॥
इंद्राच्या रतिसंगमा निरखितां क्रोधें अहल्येप्रती
शापी गौतम तूं शिला घडुनिया राहे वनी शाश्वतो ।
केली पावन पादपंकजरजें ज्यातें श्रुती वंदिति । आर्त० ॥६॥
जो पंचाब्दशिशू सपत्नजननीवाग्वज्रभिन्नस्थिती
वैषम्यें निलयीं उदासिनमनें लागे हरीच्या पथीं ।
वात्सल्यें करुणानिधी ध्रुवपदीं स्थापोनि दे संपती । आर्त० ॥७॥
क्षीरार्थी उपमन्यु बालक रडे दुग्धाब्धि दे त्याप्रती
पापी ही परि पुत्रनाम पढतां त्या पाववी निष्कृती ।
वेश्याही सहजें विमान वळघे वानूं असे मी किती । आर्त० ॥८॥
हें नारायणपावनाष्टक असे जो कां त्रिकाळीं पढे
तो नागामरमानवेश्वरसभे सन्मान त्याला घडे ।
जीवन्मुक्ति वरोनि भक्तवर तो प्राणप्रयाणोत्सवीं
पावे तत्परमंपदासि विनवी संता बनाजी कवी ॥९॥