|
पु. १ खेड्यांतील जमीनदार , वतनदार ( समुच्चयानें ); शेतसारा देणारीं कुळें ; वतनदार कुळांचा वर्ग , समुदाय २ ( गो ,) देणेदारांची यादी , जंत्री . - स्त्री . १ कुळांपासुन येणें असलेली रक्कम . ' आमची दहा रुपये कुळारग बुडाली .' २ कुळांना आगाऊ दिलेला पैसा . ३ त्यांना आगाऊ पैसें देणें . पैसें वसूल करणें इ० व्यवहार , प्रकार . ' आम्ही दहा हजार रुपयांची कुळारग केली .' कुळारगी असेंहि रुप आढळतें . ४ ( क .) कुळाकडे विशिष्ट हक्कानें असलेली कायमची जमीन . ' कुळारग व खासगी मिळुन पांच बिघे जमीन आहे .' कुळारग वार - वर्ग पहा . - वि . ( राजा .) सरकारच्या अधिकाराखालीं शेतकर्यांनी कुळांनी वसविलेला ( गांव ); यांच्या उलट खोतीचा ( गांव ); कुळाकडे असलेली ( जमीन ) खोतीची नव्हें अशी . ( कूळ + आकर -? आगर - आरग ) ०गांव न. कुळारगी गांव , ज्यांतील सर्व जमिनी कौलदारांनी धारण केल्या काहेत व ज्यांची वहिवाट गांवकर्यांच्या समतींनें गांवकामगार पाहतात तो गांव . ०पट्टी स्त्री. कुळवार पट्ती . ०वार वर्ग - क्रिवि . प्रत्येक कुळामार्गे ; दर कुळागणीक ( खेड्यांतील शेतकर्याच्या ). ( याद करणें , वसुल करणें - घेणें , पट्टी , बांधा , हिशेब , बाकी , शेतें इ० शी योजला जाणारा शब्द ).
|