श्रीशुक उवाच
तेऽन्योन्यतोऽसुराः पात्रं हरन्त्यस्यक्तसौह्रुदाः ।
क्षिपन्तो दस्युधर्माणि आयान्ती ददृशुः स्त्रियम ॥१॥
अहो रुपमहो धाम अहो अस्या नवं वयः ।
इति ते तामभिद्रत्य पप्रच्छुर्जातहृच्छयाः ॥२॥
क त्वं कत्र्जपलाशाक्षि कुतो वा किं चिकीर्षसि ।
कस्यासि वद वामोरु मथ्नन्तीव मनांसि नः ॥३॥
न वयं त्वामरैदैत्यैः सिद्धगन्धर्वचारणैः ।
नास्पृष्टपुर्वां जानीमो लोकेशैश्च कुतो नृभिः ॥४॥
नुनं त्वं विधिनांसुभ्रुः प्रेषितासि शरीरिनाम ।
सर्वेंन्द्रियमनः प्रीतिं विधातुं सघृणेन किम ॥५॥
सा त्व नः स्पर्धमानानामेकवस्तुनि मानिनि ।
ज्ञातीनां बद्धवैरणंशं विधत्स्व सुमध्यमे ॥६॥
वय कश्यपदायादा भ्रातरः कृतपौरुषाः ।
विभजस्व यथान्यायं नैव भदो यथा भवेत ॥७॥
इत्युपामन्त्रितो दैत्यैर्माययोषिद वपुर्हरिः ।
प्रहस्य रुचिरापागैःर्निरीक्षन्निदमब्रवीत ॥८॥
श्रीभगवानुवाच
कथं कश्यपदायादाः पुंश्चल्यां मयि संगताः ।
विश्वासं पण्डितो जातु कामिनीषु न याति हि ॥९॥
सालावृकाणां स्त्रीणां च स्वैरिणीनां सुरद्विषः ।
सख्यान्याहुरनित्यानि नुत्नं नुत्नं विचिन्वताम ॥१०॥
श्रीशुक उवाच
इति ते क्ष्वेलीतैस्तस्या आश्रस्तमनोऽसुराः ।
जहसुर्भावगम्भीरं ददुश्रामृतभाजनम ॥११॥
ततो गृएहीत्वामृतभाजनं हरि र्बभाष ईषत्स्मितशोभया गिरा ।
यद्यभ्युपेतं क्व च साध्वसाधु वा कृतं मया वो विभजे सुधमिमाम ॥१२॥
इत्यभिव्यहृतं तस्या आकर्ण्यासुरपुगंवा ।
अप्रमाणविदस्तस्यास्तत तथेत्यन्वमंसत ॥१३॥
अथोपोष्य कृतस्नाना हुत्वा च हविषानलम ।
दत्वा गोविप्रभुतेभ्यः कृतस्वस्त्ययना द्विजैः ॥१४॥
यथोपजोषं वासांसि परिधायाहतानि ते ।
कुशेषु प्राविशन्सर्वे प्रागग्रेष्वभिभुषिताः ॥१५॥
प्रांमुखेषुपविष्टेषु सुरेषु दितिजेषु च ।
धुपामोदितशालायां जुष्टायांमाल्यदीपकैः ॥१६॥
तस्यां नरेन्द्र करभोरुरुशद्दुकुलश्रोणीतटालसगतिर्मदविह्ललाक्षी ।
सा कुजती कनकनुपुरशित्र्जितेन कुम्भस्तनी कलशपाणिरथी विवेश ॥१७॥
तां श्रीसखीं कनककुन्डलचारुकर्णं नासाकपोलवदनां परदेवताख्याम ।
संवीक्ष्य संमुमुहुरुत्स्मितवीक्षणेन देवासुर विगलितस्तनपट्टिकान्ताम ॥१८॥
असुराणां सुधादानं सर्पाणमिव दुर्नयम ।
मत्वा जातिनृशसानां न तां व्यभजदच्युतः ॥१९॥
कल्पयित्वा पृथकपडक्तिरुभयेषां जगत्पत्तिः ।
तांश्चोपवेशयामास स्वेषु स्वेषु च पडक्तिषु ॥२०॥
दैत्यन्गृहित्कलशो वंचयन्नुपात्र्चरैः ।
दुरस्थान पाययामास जरामत्युहरां सुधाम ॥२१॥
ते पालयन्तः समयमसुराःस्वकृतं नॄप ।
तुष्णीमासन्कृतस्नेहाः स्त्रीविवादजुगुप्सया ॥२२॥
तस्या कृतातिप्रणयाः प्रणयापायकातराः ।
बहुमानेन चाबद्धा नोचुः किंचन विप्रियम ॥२३॥
देवालिंगप्रतिच्छन्नः स्वर्भानुर्देवसंसदि ।
प्रविष्टः सोममपिबच्चन्द्रार्काभ्यां च सुचितः ॥२४॥
चक्रेण क्षुरधारेण जहार पिबतः शिरः ।
हरिस्तस्य कबन्धस्तु सुधयाप्लावितोऽपतत ॥२५॥
शिरस्त्वमरतां नीजमजो ग्रहमचीक्लॄपत ।
यस्तु पर्वणि चन्द्रर्कावभिधावति वैरधीः ॥२६॥
पीतप्रायेऽमृते देवैर्भगावाँल्लोकभावनः ।
पश्यतामसुरेन्द्राणां स्वं रुपं जगृहे हरिः ॥२७॥
एवं सुरासुरगणाः समदेशकाल हेत्वर्थकर्ममतयोऽपि फले विकल्पाः ।
तत्रामृतं सुरगणाः फलमत्र्जासाऽऽपु र्यत्पादपंकजरजः श्रयणान्न दैत्याः ॥२८॥
यद युज्यतेऽसुवसुकर्ममनोवचोभि र्देहात्मजादिषु नृभिस्तदसत पृथक्त्वात ।
तैरेव सद भवति यत क्रियतेऽपृथक्त्वात सर्वस्य तद भवति मुलानिषेचनं यत ॥२९॥
इति श्रीमद्भागवते महापुराणे पारमहंस्यां संहितायामष्टमस्कन्धेऽमृतमथने नवमोऽध्यायः ॥९॥