स्फुट अभंग - ३१

३१
सर्वांगें सुंदरू कासे पीतांबरू । विद्येचा सागरू वंदियेला ॥१॥
वंदियेली मनीं सरस्वती माता । सद्गुरू समर्था दंडवत ॥२॥
दंडवत माझें संतसज्जनांसी । भाविक जनांसी आळिंगन ॥३॥
आलिंगन माझे निवालें सर्वांग । भाविकाम्चा संग देईं देवा ॥४॥
देई देवा तुझें नाम अहर्निशी । आठवे मानसीं रूप तुझें ॥५॥
तुझाची आधार मन अनाथासी । झणी अव्हेरीसी मायबापा ॥६॥
मायबाप बंधु स्वजन सांगाती । तूंची आदि अंतीं माहियेर ॥७॥
माहियेर माझें पुण्यपरायेण । योगीयांचा मंडण स्वामी माझा ॥८॥
स्वामी माझा राम अंतरला दुरी । अवस्था अंतरीं वाटतसे ॥९॥
वाटतसे खंती सर्वकाळ चिंतीं । केव्हां कृपामूर्ति भेटईल ॥१०॥
भेटईल केव्हां राम माझी माता । जीव हा दुश्चीता सर्वकाळ ॥११॥
सर्वकाळ माझे मनीं आठवण । युगांसम क्षण जात आहे ॥१२॥
जात आहे वय वेचोनीयां माझें । रूप रामा तुझें दिसेना कीं ॥१३॥
दिसेना कीं रूप सांवळें सुंदर । कासे पीतांबर कासियेला ॥१४॥
कासियेली आंगीं चंदनाची उटी । मुक्तमाळा कंठीं डोल देती ॥१५॥
डोल देती माळा पदकीं रत्नकीळा । मृग नाभीं टीळा रेखियेला ॥१६॥
रेखीयेलें भाळीं सुगंध परीमळ । लोधले अळिकुळ झुंकारती ॥१७॥
झुंकारती वास घेती अवकाश । राम राजाधीश शोभतसे ॥१८॥
शोभतसे माथां मुगट रतनकीळ । कीरीटी तेजाळ रम्य शोभा ॥१९॥
रम्य नीमासुर श्रीमुख साजिरें । दिव्य मकराकारें तळपताती ॥२०॥
तळपती कुंडलें बाहीं बाहुंवटे । दोर्दंड गोमटे चाप बाण ॥२१॥
चाप बाण करीं नवरत्नें भूषण । आणी वीरकंकण कीर्तिमुखें ॥२२॥
मुख मुरडुनी सिंह जाती वनीं । जघन देखोनी संकोचले ॥२३॥
संकोचले दैत्य पुतळे तोडरीं । गर्जती गजरीं अंदू वांकीं ॥२४॥
आंदु वांकीं पाईं शोभे वीरासन । माझे मनीं ध्यान आठवलें ॥२५॥
आठवलें रामचंद्रध्यान चित्तीं । सन्मुख मारूती उभा असे ॥२६॥
उभा असे सर्व बंधु समुदाव । त्रिकुटीचा राव बिभीषण ॥२७॥
बिभीषण आणी किष्किंधेचा राव । सर्व समुदाव वानरांचा ॥२८॥
वानरांसहीत राम अयोध्येसी । आनंद जनांसी थोर जाला ॥२९॥
जाला यशवंत राम सूर्यवंसी । रामी रामदासीं भेटी जाली ॥३०॥