|
दम् 1.cl. 4. दाम्यति ( [Pāṇ. 7-3, 74] ; ind.p. दान्त्वा and दमित्वा, 2, 56; aor. Pass. अदमि, 3, 34; [Kāś.] ; P. °मित्, [Bhaṭṭ. xv, 37] ) to be tamed or tranquillised, [ŚBr. xiv, 8, 2, 2] ( Impv. दा॑म्यत); to tame, subdue, conquer, [MBh. vii, 2379 and] ; [BhP. iii, 3, 4] ( ind.p. दमित्वा), [Bhaṭṭ.] : cl. 9. irreg. (? Subj. 2. sg. द॑नस्) id. , [RV. i, 174, 2] : Caus. दमयति ( p. °म॑यत्; Ā. [Pāṇ. 1-3, 89] ) to subdue, overpower, [RV. vii, 6; x, 74, 5] ; [AV. v, 20, 1] ; [MBh.] ; [Rājat.] ; Desid. See √ दान्; दम् [ cf. δάμνημι, δμώς; Lat. domare &c.] दम् m. 2.m. a house, [RV. x, 46, 7] ( gen. pl. दमाम्) पतिर् दन् ( gen. sg.) = द॑म्-पतिस्, 99, 6; 105, 2; i, 149, 1; 153, 4पति दन् = द॑म्-पती, 120, 6शिशुर् दन् ‘a child of the house’, x, 61, 20([ cf. δῶ &c.])
|