बालक्रीडा - अभंग ४१ ते ४५

४१.
द्रव्य द्यावयासी । नंद गेला मथुरेसी ॥१॥
तेथें भेटे वसुदेव । पुसे सुखी आहां सर्व ॥२॥
कंसावे मानसीं । घात इच्छी गोकुळासी ॥३॥
जांई जांई त्वरित । होती गोकुळीं आघात ॥४॥
नामा ह्मणे ऐसें सांगे । नंद तेथुनिया निघे ॥५॥

४२.
कंसें पाठविली मायावी पूतना । देवोनिया स्तना बाळें मारी ॥१॥
दीन दुर्बळांचीं मारीत बाळकें । करीताती शोक माय- बाप ॥२॥
गहिंवरोनि तेव्हां पुसे परीक्षिती । भगवंताची मूर्ती बा-ळरूप ॥३॥
अभय देतसे बापा नको रडूं । तें काय घुंगर्डू मारूं शके ॥४॥
जेथें पुराण कीर्तन होत नामघोष । तेथें यम त्रास घेत असे ॥५॥
पळती तेथूनि असुरादिक वैरी । तेथें नाहीं थोरी पाप तापा ॥६॥
नामा ह्मणे आलीए नंदाचिये घरीं । स्वरूप सुंदरीं देवांगना ॥७॥

४३.
कृष्णा लविवसे स्तनीं । तिसी मारी चक्रपाणी ॥१॥
भयाभीत पडे प्रेत । जन विस्मय करीत ॥२॥
रडे तेव्हां माया । वांचलासी बा तान्हया ॥३॥
मिळोनियां समस्त । भाळीं आंगारा लावीत ॥४॥
वसुदेवें सांगितलें । नंद ह्मणे तैसें झालें ॥५॥
कुर्‍हादी आणिती । गात्रें निकुरें तोडिती ॥६॥
नामा ह्मणे दिला अग्नी । वास न माये गगनीं ॥७॥

४४.
पुण्यवंता दावी बाळलीला देव । पालथा केशव पड-तसे ॥१॥
नंदें उत्साहासीं केलें तेव्हां फार । दिधलें अपार द्रव्य द्विजां ॥२॥
यशोदा घेतसे देवासें चुंबन । तुजला न्हाणीन तान्ह्या माझ्या ॥३॥
चोंगईचा मुका घेताती गौळणी । हांसे चक्रपाणी आनं-दानें ॥४॥
नामयाचा स्वामी मंद मंद हांसे । यशोदा करितसे निंबलोण ॥५॥

४५.
करावया वनभोजन । जाती गोकुळींचे जन ॥१॥
भोजन करिती । कोणी देवा खेळविती ॥२॥
डोळे झांकीत श्रीपती । दवी निद्नेची आकृती ॥३॥
बहुत खेळलासे खेळा । आतां निजवागे बाळा ॥४॥
वस्त्रें घालुनी शकटातळीं । निजविती वनमाळी ॥५॥
क्षणक्षण निजला देव । रडे उठे वासुदेव ॥६॥
मुलालागीं ह्मणे तेव्हां ।माझा कान्होबा खेळवा ॥७॥
रागेंरागें झाडी लात । गाडा मोडोनी पाडीत ॥८॥
नामा ह्मणे वाटी धन । नंद वांचला नंदन ॥९॥